Plotloos, maar veel sfeer

Verknocht aan "De Kinderen van Calais", moest ik lang wennen aan dit totaal verschillende tweede boek van Lara Taveirne. Zo plotgedreven De KvC was, zo weinig plot is er in Hotel zonder Sterren. Toch blijft het boeien, niet alleen door de mooie schrijfstijl, waar Lara ook in haar nieuwe boek rijkelijk van laat proeven. Vooral het spel met de tijd en de tijden (ook de werkwoord tijden) maakt dit boek bijzonder. Het verhaal wordt helemaal niet chronologisch verteld. Na een inleiding in het "nu", springt Lara Taveirne heen en weer van heel lang geleden (toen haar hoofdpersonage nog niet was geboren) naar pas geleden, om opnieuw te eindigen in het nu. Knap gecomponeerd, met heerlijke Taveirniaanse opsommingen en aandacht voor banaliteiten.