Goed geschreven, en een boeiend verhaal

Schrijver Herman de Man kiest de zeer strenge winter van 1890-91 als uitgangspunt voor dit boek. Dat hij laat spelen in het boerenland van Zuid Holland en Utrecht; zeg maar in Schoonhoven en wijde omgeving.

Deze winter maakte het boerenwerk langdurig onmogelijk. Waar de dagloners & landarbeiders het meeste last van hadden: zij verveelden zich niet alleen, maar verhongerden ook letterlijk.

De verveling leidde tot leegloop: drank, dobbelen & vrouwen, in weerwil van de machtige greep van de Protestante Kerk. De armoedde leidde tot bendevorming, diefstal, plundering en moord. De lokale politie & justitie konden de omvang van dit probleem niet aan, en kregen hulp van het Nederlandse Leger.

De Man beschrijft deze gebeurtenissen op een boeiende manier, die zich nog altijd goed laat lezen (zijn boek verscheen in 1936). Hij kiest hiervoor per hoofdstuk verschillende personen uit deze samenleving, en laat vervolgens alle lijnen in het laatste hoofdstuk bij elkaar komen.

Rest mij om te zeggen, dan Herman de Man (1898-1946) in het Nederland van zijn tijd een grote naam had. 'De barre winter van negentig' behoort tot zijn beste werken.