nog nooit gelezen

Als er één boek is dit jaar dat wel nieuwsgierigheid wekt, is het Mijn Waarheid.
Twee versies van hetzelfde drama, maar de lezer kan zelf bepalen welke versie hij als eerste leest, zonder gestoord te worden door de gedachtengang van het andere personage. Door de ik-vorm te gebruiken, zit je letterlijk in het hoofd van de verteller. Alleen, een van de twee heren vertelt niet helemaal de waarheid.
Ik ben begonnen met Elias, de bruidegom die meteen weduwnaar werd, en volgde zijn relaas over de kennismaking met zijn toekomstige vrouw. Een inzicht in zijn leven voerde me mee naar de periode waarin hij zijn vrouw leerde kennen, maar ook wie hij is. Hij lijkt geloofwaardig, maar dan komt Nathan op het toneel, en die beschuldigt zijn neef van moord.
Wie heeft er gelijk? De echte waarheid zit letterlijk in het midden van het boek, en liet me verbijsterd achter.
Mijn Waarheid is zo opgebouwd dat je volledig in het hoofd van de personages zit, om dan te beseffen dat elk detail zo belangrijk is, dat het de hele boel uiteindelijk in de war schopt.
Ik hoop van ganser harte dat de auteur ooit nog zo'n boek schrijft, want dit heeft me echt gepakt.