Fragmenten van verlies.

Een kleurrijke kaft bundelt bizarre verhalen en gedachten van een kind/jongere in oorlogstijd.
Oorlog is een traumatische en ingrijpende periode in het leven van een kind. Er valt niet te begrijpen wat er allemaal gebeurt.
Oorlogsgebeurtenissen worden op een absurdere fantasmatische manier verwerkt tot bizarre verhalen waarin veel details symbool staan voor een grotere en diepere betekenis.

De fragmentarische scènes zijn moeilijk te begrijpen en doen vreemd aan.
Het is alsof de auteur met zijn verhalen de band met de realiteit verliest en als lezer ben je overgeleverd aan je eigen fantasie om te pogen de inhoud van de verhalen te interpreteren.

In alle verhalen staat het thema ‘verlies’ centraal. Dit is op zich intrigerend en bewonderenswaardig, maar de manier waarop de auteur dit verlies vertaalt in verhalen is bizar en grotesk. De verhalen spelen zich af in naamloze plaatsen en balanceren op de rand van fantasie en droom.

Het geheel komt mij over als onaangenaam, confronterend leesvoer met absurde, zwarte humor waarvan het humoristische mij ontgaat.
Ik heb vooral wanhoop en tristesse ervaren.
De verhalen zijn vaak te kort om beklijvend te zijn.

Als lezer mis ik ook enige samenhang in de gedachtengang. Het boek in één keer uitlezen is niet goed voor je mentale gezondheid.