Redelijk

Op een roze wolk verhuist Alice met haar kersverse man Bennett mee naar zijn geboortedorp in Kentucky, USA. Daar aangekomen blijkt het allemaal niet zo rooskleurig te zijn als gedacht, maar Alice is vastbesloten een goede vrouw te zijn en het beste uit hun huwelijk te halen. Het pasgetrouwde stel trekt in bij Bennetts vader, de hoofdman achter een dubieuze kolenmijn in de buurt. Hoewel Alice tegen steeds meer obstakels in haar nieuwe leven aan loopt, probeert ze positief te blijven. Haar leven verandert als ze Margery O'Hare tegenkomt, die nieuwe ruiters probeert te werven voor de paardenbibliotheek.

Het verhaal is gebaseerd op de uitgewerkte ideeën van Eleanor Rooseveld. Vroeger brachten er daadwerkelijk vrouwen te paard boeken rond aan mensen in de bergen. Jojo Moyes maakt het niet lastig om de armoedige tijdspanne van de jaren 30 voor de geest te halen. Haar gedetailleerde schrijfstijl geeft notie aan kleine dingen waardoor de letters direct op je netvlies worden afgedrukt. Tegelijkertijd gaat ze soms net iets te lang op dingen door waardoor het langdradig wordt. De weelderige omgeving die ter sprake wordt gebracht tijdens de ritten is magisch, maar draaft af en toe net te ver door waardoor het tempo stagneert. Er zijn stukken in het boek waar letterlijk niets gebeurd en dat kost de auteur helaas sterren. Romans moeten immers meer bieden dan slechts natuuromschrijvingen.

Gelukkig komt er halverwege het boek een ommekeer! Religie is belangrijk in de gemeenschap en heeft veel invloed op de gedachtegang van de bewoners. Hun denkbeeld is vrij eenzijdig en het is fijn dat de auteur een 'rebels' personage in haar verhaal heeft gevoegd omdat het de sleur uit het verhaal haalt. Margery O'Hare doet waar ze zin in heeft en zegt dingen voordat ze bedenkt dat dat misschien niet zo handig is. Het dorp heeft ermee leren leven, maar heeft wel een duidelijke mening over haar. Ze zijn echter netjes opgevoed en spreken zich niet uit. Als je dit leest met het standpunt van de 21ste eeuw, levert dit een behoorlijk eigenaardige verstandhouding op, maar beter nog brengt het het beeld van die tijd ontzettend goed in beeld. En juist de manier waarop de tijd van toen is weergeven is een van de sterkste punten van The Giver of Stars.

De auteur heeft haar best gedaan diverse personages in haar boek te verwerken. Naast de stuurse Margery zijn er nog een aantal vrouwen die wat hobbels in hun leven moeten zien te doorstaan. Zo worstelt Alice met haar huwelijk omdat het zo anders is dan ze zich had voorgesteld, heeft Izzy een minderwaardigheidscomplex omdat ze door polio iets aan haar benen heeft en is er een zwarte vrouw in de gemeenschap komen wonen. The Giver of Stars bevat veel goede ideeën en verhaallijnen, maar helaas worden veel hiervan aan de kant geschoven om ruimte te maken voor Margery en Alice. Het is zonde dat de andere personages en hun gegevens zo vluchtig worden uitgewerkt, omdat het interessante en sterkte lijnen zijn en een betere uitwerking hiervan het boek stukken sterker had gemaakt. De verhaallijn rondom de kolenmijn van meneer van Cleve is hiervan een goed voorbeeld. De werkdruk en de medische problemen van de werknemers hadden een goede extra laag in het verhaal kunnen brengen, maar er wordt nauwelijks iets mee gedaan. Schrappen in details en verbreden in pakkende onderwerpen had een goed idee kunnen zijn.

A Giver of Stars is geen verkeerd boek, maar heeft niet alle belangrijkste punten op de goede plaats geschoven. Treffende kwesties worden ondergesneeuwd in populaire details. Waarschijnlijk goed voor de verkoopcijfers, maar wat minder voor het boek zelf. Persoonlijk zou ik The Great Alone van Kristin Hannah aanraden als beter boek in het genre.
2,5-3 sterren.