Siciliaanse Kronieken

Moordernaarsstorm ~ Inge Ipenburg

Het verhaal gaat over Maxine, een Nederlandse vrouw die haar toevlucht heeft genomen in een klein Siciliaans dorpje waar niemand haar kent. En dat is maar goed ook vind ze, niemand hoeft te weten wat zich in haar verleden heeft afgespeeld.
Maxine, oftewel Max, heeft het heel erg naar haar zin in het dorp en de mensen beginnen haar inmiddels ook te accepteren alsof ze een van hen is.
Eens in de zoveel tijd stormt het op Sicilie, een zogenaamde Scirocco, een storm in de meest heftige vorm van het woord, zo ook die ochtend, die ochtend waarop Max wakker wordt in een hotelkamer. In een onbekend leeg bed en ze kan zich niets meer herinneren van de vorige avond. Ze ontdekt dat ze onder het bloed zit. Maar van wie? En waarom? Als ze na een korte douche thuis. Veel later als normaal naar háár plekje op het strand gaat om haar oefeningen te doen ondanks de hevige storm en haar minstens zo hevige kater vind ze een stoffelijk overschot op het strand. Vanaf dat moment het veilige dorp ineens niet zo veilig meer. Wie heeft dit op zijn of haar geweten? Heeft het te maken met haar eigen verleden?
Dit is het eerste deel uit een tweeluik, genaamd de Siciliaanse Kronieken. Inge Ipenburg heeft deze boeken geschreven in haar vertrouwde omgeving, het dorpje op Sicilie waar zij zich regelmatig terugtrekt om te schrijven. Je merkt tijdens het lezen dat de schrijfster de omgeving goed kent. Deze wordt nauwkeurig beschreven en je waant je echt in het dorp daar op Sicilie. Dat vind ik erg knap gedaan, en hoewel deze beschrijvende stukken soms wat langdradig lijken vind ik ze toch wel heel belangrijk en voegen ze voor mij veel waarde toe aan het verhaal. De schrijfstijl die Inge Ipenburg hanteert is boeiend en haar taalgebruik is typisch. Ik kan niet goed uitleggen wat er nu typisch aan is maar het is wel kenmerkend voor haar boeken. Het is mooi taalgebruik, serieus en volwassen maar met af en toe een vleugje sarcasme en humor erdoor. Het zorgt er voor mij voor dat het boek makkelijk wegleest maar tegelijkertijd voldoet aan de kwaliteit van literatuur. De spanningsopbouw is prima,niet te snel, maar toch met genoeg verassende elementen om het interessant te maken om door te lezen. Het is geen zinderende spanning maar vooral onderhuids. De uiteindelijke ontknoping had me wel echt in zijn greep, ik kon niet meer stoppen met lezen.
Het boek heeft me gepakt, en ik heb er van genoten. Ik kijk dan ook reikhalzend uit naar het volgende deel.