7Days over 'Ik denk dat dit het einde is'

Geschreven door Nina Schouten 

Lotte vs Maas 
In Ik denk dat dit het einde is van Maren Stoffels schuilt Lotte op een bouwterrein voor een stortbui. Daar stuit ze op Maas. Een jongen niet veel ouder dan zij, maar wel een zwerver. Hij mag dan pas zeventien zijn, hij is niet onschuldig. 

Vies, uitgehongerd en katerig staat Maas voor Lotte’s neus en binnen enkele minuten weet hij haar medaillon te ontfutselen. Het is het begin van een ingewikkeld chantagespel waarin Maas de touwtjes in handen heeft, want Lotte heeft er alles voor over om het medaillon terug te krijgen.

Leugens en beloftes 
Het begint met onschuldige beloftes. Ze zal het medaillon terugkrijgen voor een broodje. Voor een warme douche. Voor wat schone kleren. ‘Ik was gek geworden. Er stond een blote zwerver in het trappenhuis en ik had zijn vieze kleren in mijn handen. Ze stonken.’ Maar het wordt een steeds ingewikkelder leugen. Voor haar moeder speelt Maas Lotte’s vriendje. Voor haar beste vriend Nout is hij de buurjongen. En haar echte vriendje weet nergens van. En dat is maar goed ook, want de knappe rijkeluiszoon Thomas heeft het niet zo op zwervers. 

Drank, wiet en pillen 
In afwisselend perspectief lees je vanuit Lotte en Maas. Het medaillon is als een onzichtbaar draadje dat ze verbindt, maar los van elkaar lijken ze totaal de weg kwijt te raken. Allebei worstelen ze met een groot verdriet. Lotte, die in het begin nog een lief onschuldig meisje lijkt, met haar lange blonde haren in een vlecht en haar liefde voor Vimmer de zwerfkat, verandert langzaam in een vrij gevoelloos type dat bereid is alles te doen voor haar foute vriendje. Ondertussen struint Maas met zijn rugzak en slaapzak de straten af. Hij liefst tikt hij six-packs bier of flessen wodka weg, gaat naar de hoeren en de politie zit hem constant op de hielen. Maar waarom? 

Rauw 
Ik denk dat dit het einde is is een rauw boek. Net als de schrijfstijl is het hard en realistisch. Je wordt heen en weer geslingerd tussen de wereld van Maas: een jachtige zoektocht naar een slaapplek, geld, eten, drank en seks. En die van Lotte die zich uit alle macht lijkt vast te klampen aan precies de verkeerde mensen. Het plot blijft verrassen en houdt je aan de pagina’s geplakt. Toch verder blijft het wat aan de oppervlakte. Ook al hint Stoffels wel naar de beweegredenen van Lotte en Maas, er écht achter komen doe je niet.