Vertederend literair avontuur

De vergankelijkheid van het leven is een populair thema in de literatuur. Vaak is het de dood die mensen een hernieuwde waardering voor hun bestaan geven. Herinneringen dringen zich dan aan je op... maar wat als je al 65 jaar herinneringen verzamelt in de vorm van 19.000 voorwerpen? Welkom in het leven van Norbert Jones.

Met Het kleine leven van Norbert Jones won Marloes Kemming de Coffee Company Book Award 2015. De hoofdprijs: een uitgeefcontract bij Xander Uitgevers. Een jaar eerder won Olga Hoekstra met haar scherp geschreven thrillerdebuut Dodenweg. Dit is de derde keer dat de prijs wordt uitgereikt en na Olga's Dodenweg het tweede boek uit de reeks dat ik las. Maar deze keer is het een roman en had ik geen idee of het boek net zo goed zou zijn als zijn voorganger. Het was beter.

Norbert Jones is 77 jaar oud. Hij heeft een lieve echtgenote, een ambitieuze dochter en 19.000 zorgvuldig gearchiveerde verzamelobjecten in zijn garage. Alle objecten hebben een speciale waarde voor hem, maar als blijkt dat hij de dood tegemoet treedt, beginnen zijn dagen pas écht te tellen. Hij besluit zijn spullen te verkopen in zijn garage die nu dient als nostalgiewinkel.

Door afscheid te nemen van zijn spullen probeert hij tegelijkertijd het verleden een plekje te geven. Het verlies van zijn spullen creëert ruimte voor de liefde van zijn dierbaren en het geluk dat zij hem brengen. Maar er is iets wat aan hem knaagt en steeds vaker wordt hij overvallen door hardnekkige, allesoverheersende schimmen uit het verleden.

Met het rustige begin geeft Marloes Kemming de lezers de tijd om in de huid van de hoofdpersoon te kruipen. Het is vertederend hoe de rustige dagen van Norbert en zijn vrouw zich kenmerken door een vaste indeling. Je kunt zeggen dat de lange aanloop van het verhaal past bij het leven van de personages die ze heeft geschapen. Het duurt niet lang voordat het verhaal je in zijn greep heeft en je het in een ruk uitleest.

En als het je dan in zijn greep heeft, hecht je je steeds meer aan die oude man. Norbert heeft moeite afstand te doen van zijn spullen door de symbolische waarde die hij eraan heeft gegeven. In tegenstelling tot veel Mijn leven in puin-gangers koestert hij zijn spullen. Iedere klant moet daarom bewijzen dat hij waardig is om het gewenste product te kopen. Door het delen van een verhaal. Hoe aandoenlijk! Het is juist dit uitvergroten van het gevoel dat deze roman zo sterk maakt. Je leeft mee met Norbert, wil hem zeggen dat het wel goed komt, zijn laatste dagen iets gemakkelijker maken.

De schrijfstijl is toegankelijk, maar zeker niet oppervlakkig. Haar ongecompliceerde schrijfstijl kenmerkt zich door een fijn ritme en een verrassend pakkende diepgang. Scherpe observaties van menselijk gedrag beschrijft ze op zo'n subtiele manier dat personages tot leven komen. Marloes lijkt als geen ander te begrijpen dat de kracht van een sterk personage ligt in het beschrijven van ogenschijnlijk niet noemenswaardig gedrag.

‘Het kleine leven van Norbert Jones’ is een verterend en verrassend debuut.

Deze recensie verscheen eerder op alexhoogendoorn.nl