Aangrijpend verhaal, even gruwelijk als subtiel

Op een festival raakt de achtjarige Carmel Wakeford verwijderd van haar moeder Beth die haar spreekwoordelijk te kort aangelijnd houdt. Het begon onschuldig als een spelletje 'verstoppertje', waar enkel Carmel weet van had. Maar als ze tevoorschijn komt, is haar moeder nergens te vinden. De dikke mistgordijn verhindert haar om goed te zoeken, maar dan komt er een man op haar af die beweert haar opa te zijn. Mama zou een ongeluk hebben gehad. Maar mama had helemaal geen ongeluk en de man die zich als haar opa voordoet, is niet pluis.

Beth houdt ondertussen stevig vast aan de gedachte dat haar dochter ergens is en ooit terug zal keren. De tijd verstrijkt en zelfs jaren later, als ze zich af en toe toestaat even niet door het gemist en verdriet te laten opslokken, beheerst Carmel nog haar leven. Ze houdt hoop en stap voor stap gaat ze richting een toekomst die steeds minder donker lijkt.

Je volgt het verhaal vanuit de ogen van de moeder en de dochter. Om en om gaat het verhaal per hoofdstuk vanuit verschillend perspectief verder, zodat het makkelijk is om beide ontwikkelingen goed te volgen. Naar mate het einde nadert, springen we steeds sneller verder in de tijd. Het boek beslaat een lange periode en dit levert een heel interessant verloop op.

Carmel is een begaafd meisje dat al gauw doorheeft dat er iets niet klopt. Maar ze staat machteloos en wordt continu gemanipuleerd. Wat wil je ook, als achtjarige? De tweestrijd binnen Carmel is aandoenlijk en pijnlijk en helaas ook realistisch. Ze weet dat het niet klopt, maar wat moet ze zonder hem? Haar moeder is immers dood… Niet helemaal, maar het scheelt niet veel. Beth worstelt met haar onmacht en verdriet. Hoe moet ze verder? Haar worsteling wordt zo natuurlijk beschreven dat het voelbaar wordt.

Op zeer geloofwaardige manier zet Hamer haar personages neer. Zelfs de ontvoerder lijkt van vlees en bloed en eens maar eens te vaak betrapte ik mezelf erop dat ik hem begreep om daarna gauw te denken: maar gelukkig lijken we in niets op elkaar. Kate Hamer laat voelen hoe verschrikkelijk het is om je kind te verliezen, maar ook om ontvoerd te worden én om de ontvoerder te zijn. Dat laatste zonder in zijn huis te kruipen.

‘Het meisje in de rode jas’ is een spannende roman over de verstrekkende gevolgen van een ontvoering, maar bovenal over doorgaan na een gebeurtenis die de rest van je leven heeft bepaald.