't Is klaar...

Het boek dat definitief de deur naar het volgende boek van Da Vinci Dan Brown heeft dicht geslagen. Da Vinci in een neerwaartse spiraal door deze telkens opnieuw uit te brengen maar dan steeds in een nieuwe omgeving. Eerst Washington, toen Italië en Turkije en nu Spanje e.o...

Het is niet verrassend dat ik deze niet heb uit gelezen. Ik word moe van steeds weer het belerende toontje van elke protogonist die Dan Brown opvoert naast Robert Langdon in het verhaal en het lijkt erop dat de professor doctorandus in symboolkunde met het boek ook steeds dommer beschreven wordt. En elke zin alinea of hoofdstuk kent bijna een eigen pagina met een soort uitleg van alle stappen en zetten over die zin hoofstuk of alinea of het nou een persoon betreft, of een locatie... Of een schoorsteen of bakplaat whatever. Het haalt de snelheid zo uit het lezen.

Heb maar een Lee Child alias Jack Reacher gelezen. Misschien wel het toppunt van herhaling van zetten maar wel een hoofdpersoon die niet in de schaduw gezet wordt door zijn eigen schrijver.