Het eind van een magisch tijdperk

Rode Sulphur de debuutroman van Robert Bosnak belooft op de achterflap een adembenemende romantische saga en een sensueel liefdesverhaal over magie en ratio te worden. Dit alles speelt zich af in het Den Haag van 1666.
Als rasechte Hagenees is mijn verwachting hooggespannen. Het boek leest lekker, de schrijfstijl neemt je mee in het verhaal en een rap tempo uitlezen.
Maar tijdens het lezen is mijn adem niet benomen, het verhaal blijft op de oppervlakte sudderen, er gebeurt een hoop maar het blijft 2 dimensionaal. Een liefdesverhaal is het zeker, een moderne vorm van liefde tussen drie mensen, waarvan de hoofdpersoon blijft stoeien met het idee wie van de vrouwelijke hoofdpersonen nu echt zijn hart heeft veroverd.
De strijd tussen alchemie en wetenschap passeert de revue en een eind van een tijdperk wordt ingeluid.
Het Den Haag van 1666 heeft na het lezen van deze roman een beeld achtergelaten van een klein dorp rond het binnenhof, stinkend en donker. Maar dan neem je de koets over de bevroren Vliet naar het platteland, een beeld van een sneeuwlandschap met een koets twee paarden en mensen op balen van stro erin komt dan naar boven.
Het boek is het begin van een trilogie, maar ik ga het bij dit eerste deel laten.