Lezersrecensie
spannend, nieuwsgierig.
De cover is mysterieus, uitnodigend, prikkelend, een gedeelte van een vrouwengezicht, tegen een donkere achtergrond, met daarop een statig huis.
Rechercheurs Sanne en Luca, werkzaam bij de politie in Hoorn, Nederland, krijgen een lastige, raadselachtige zaak. Er worden in een tuinhuis van een verder totaal onbewoond landhuis 4 lijken gevonden.
Wie zijn de slachtoffers, waarom liggen ze uitgerekend daar, waarom woont er niemand in het verder wel gemeubileerde huis. En vooral, waar is Jack Tildro, de eigenaar?
Gaande weg het vlot geschreven verhaal, worden de raadsels niet eenvoudiger, de eigenaar Jack Tildro, is zo’n 20 jaar geleden, samen met zijn zoontje Sam spoorloos verdwenen, maar de inwonende huishoudster en de tuinman werden wel keurig iedere maand betaald.
En waar is de vrouw gebleven die zo’n 20 jaar geleden ook in het huis woonde en daar beviel van Sam? En waar is Sam nu?
Aan de andere kant van de stad verdwijnt een oude dame, toeval of??
Raadsels die zich opstapelen.
Ondertussen maken we ook kennis met Sarah, getrouwd met Ben en moeder van Madelief. De vrienden van Madelief, Gio en Sebastiaan.
Na de 4 lijken in het tuinhuisje worden er nog meer moorden gepleegd, die op een of andere manier allemaal met Sarah in verband staan.
De lezer wordt bij de uiteindelijke ontknoping even op het verkeerde been gezet, maar al ruim voor het einde van het boek, is helaas al wel duidelijk wie de dader is. Wat dan wel weer een beetje verrassend is, is het waarom.
In het vorige boek van Melissa Skaye, Virtuele Tango, hebben we al kennis gemaakt met Sanne en Luca, Sanne is stiekem verliefd op Luca, maar is Luca dat ook op haar? De spanning tussen hen loopt ook op. Ik heb op aanraden, eerst Virtuele Tango gelezen, voor ik aan Verboden Tranen begon. Dat is wel aan te raden.
De boeken zijn prima los van elkaar te lezen, maar sommige gebeurtenissen en bij-figuren zijn dan wat makkelijker te plaatsen in het leven van Sanne.
Mijn uiteindelijke beoordeling is een 3+.
Het boek leest vlot weg, de lezer wordt lang op het verkeerde been gezet, maar op een gegeven moment lopen er (voor mij) teveel verhaallijnen door elkaar, die als ik het vorige boek niet eerst had gelezen, verwarrend zouden zijn geweest.
Rechercheurs Sanne en Luca, werkzaam bij de politie in Hoorn, Nederland, krijgen een lastige, raadselachtige zaak. Er worden in een tuinhuis van een verder totaal onbewoond landhuis 4 lijken gevonden.
Wie zijn de slachtoffers, waarom liggen ze uitgerekend daar, waarom woont er niemand in het verder wel gemeubileerde huis. En vooral, waar is Jack Tildro, de eigenaar?
Gaande weg het vlot geschreven verhaal, worden de raadsels niet eenvoudiger, de eigenaar Jack Tildro, is zo’n 20 jaar geleden, samen met zijn zoontje Sam spoorloos verdwenen, maar de inwonende huishoudster en de tuinman werden wel keurig iedere maand betaald.
En waar is de vrouw gebleven die zo’n 20 jaar geleden ook in het huis woonde en daar beviel van Sam? En waar is Sam nu?
Aan de andere kant van de stad verdwijnt een oude dame, toeval of??
Raadsels die zich opstapelen.
Ondertussen maken we ook kennis met Sarah, getrouwd met Ben en moeder van Madelief. De vrienden van Madelief, Gio en Sebastiaan.
Na de 4 lijken in het tuinhuisje worden er nog meer moorden gepleegd, die op een of andere manier allemaal met Sarah in verband staan.
De lezer wordt bij de uiteindelijke ontknoping even op het verkeerde been gezet, maar al ruim voor het einde van het boek, is helaas al wel duidelijk wie de dader is. Wat dan wel weer een beetje verrassend is, is het waarom.
In het vorige boek van Melissa Skaye, Virtuele Tango, hebben we al kennis gemaakt met Sanne en Luca, Sanne is stiekem verliefd op Luca, maar is Luca dat ook op haar? De spanning tussen hen loopt ook op. Ik heb op aanraden, eerst Virtuele Tango gelezen, voor ik aan Verboden Tranen begon. Dat is wel aan te raden.
De boeken zijn prima los van elkaar te lezen, maar sommige gebeurtenissen en bij-figuren zijn dan wat makkelijker te plaatsen in het leven van Sanne.
Mijn uiteindelijke beoordeling is een 3+.
Het boek leest vlot weg, de lezer wordt lang op het verkeerde been gezet, maar op een gegeven moment lopen er (voor mij) teveel verhaallijnen door elkaar, die als ik het vorige boek niet eerst had gelezen, verwarrend zouden zijn geweest.
1
Reageer op deze recensie
