Literaire misdaadroman vol diepere lagen en filosofische overdenkingen.

Hans Bärlach, politie commissaris en bijna met pensioen, ligt in het ziekenhuis, Salem in Bern.
Het is begin november 1948.
Na een operatie is bij hem de gevreesde ziekte geconstateerd.
Hij wordt behandeld door zijn goede vriend , de arts Hungertobel, die hem voorziet van een stapel tijdschriften om de tijd, die hij in het ziekenhuis moet verblijven, door te komen.
In een van de tijdschriften, het Amerikaanse Life uit 1945, staat een foto van een oud SS er, kamparts Nehle.
Weliswaar met operatie kleding aan en zijn gezicht bedekt met een operatie masker, maar toch wordt hij herkend door Hungertobel, die er zijn oud studiegenoot Emmenberger in ziet.
Hij heeft in zijn gezicht namelijk precies hetzelfde litteken als Emmenberger.

Eerst wil Hungertobel er niet over praten met Bärlach, maar uiteindelijk deelt hij zijn vermoedens toch met hem.
Bärlach gaat nadenken hoe hij deze arts zou kunnen ontmaskeren.
Hij is ziek, stervende en ook nog met pensioen, om die redenen zal het via de gewone weg niet gaan lukken.
Maar toch ziet hij mogelijkheden.
Hij laat door een bevriende, maar aan lager wal geraakte journalist een artikel over Emmenberger schrijven voor een krant met een flinke oplage.
Maar daar laat hij het niet bij, hij vat het plan op om zich door zijn vriend Hungertobel naar Sonnenberg te laten brengen, de kliniek waar Nehle/Emmenberger na de oorlog begonnen is als directeur.
Een kliniek waar alleen rijke mensen worden opgenomen voor behandeling.
Hungertobel sputtert eerst nog wat tegen, maar uiteindelijk brengt hij Bärlach naar Sonnenberg.
En daar begint een kat en muisspel.

Friedrich Dürrenmatt - 1921 tot 1990 – was de zoon van een dominee en groeide op in het kanton Bern.
Na in meerdere studierichtingen gestudeerd te hebben, waaronder filosofie, ging hij eerst aan het werk als journalist, en later als schrijver.
Hij ontwikkelde zijn eigen dramaturgische stijl.
Zijn antwoord op de in zijn ogen onrechtvaardige wereld was de komedie en later de klucht, waarin hij veel van zijn ideeën kwijt kon.
Zijn werk wordt nog steeds gelezen, o.a. op scholen, voor de Duitse literatuur.
Ook in het Nederlands worden zijn boeken vertaald.
De zeer goede vertaling van De Verdenking is gedaan door Ria van Hengel, die vaker en met succes Duitse boeken heeft vertaald.

Het boek is uitstekend geschreven, mooie zinnen , persoonsbeschrijvingen en beschrijvingen van gebeurtenissen.
Bijzondere , niet alledaagse personages, waaraan Dürrenmatt het verhaal ophangt.
Wat vooral opvalt, zijn de filosofische beschouwingen, die de auteur in het boek heeft verwerkt. Overdenkingen, waarin hij waarschijnlijk veel van zijn eigen ideeën uit die tijd kwijt kon.
Een verhaal over recht en onrecht, hoop op rechtvaardigheid en een slachtoffer, die uiteindelijk dader wordt.