Lezersrecensie
Het verhaal sluipt bij je binnen, om niet meer los te laten!
De auteur:
Annerieke de Vries ( 1964) werkt als leidinggevenden op het operatiecomplex in het OLVG te Amsterdam. Tevens is ze online coach voor startende leidinggevenden. Ze schrijft blogs over haar begintijd als teamleider op de OK op haar eigen website.
Het verhaal
Maud van der Weegen is uitvaartmedewerkster. Samen met haar baas Ton zorgt ze mede voor dat de overleden personen er mooi uitzien en vervolgens een mooie uitvaart krijgen. Ze heeft de laatste jaren veel narigheid meegemaakt en probeert met deze job de orde in haar hoofd weer terug te krijgen. Samenleven met een narcistische man heeft haar de nodige littekens op haar ziel gebracht. Als er een man is overleden, doet zij ook voor deze persoon haar best om hem mooi zichtbaar te maken voor de nabestaanden. Maar dit is Sjoerd die bij haar op de tafel ligt. Ze kent hem nog van zijn vader, die overleden is. Ton vindt het niet goed dat de cliënt een bekende is, dus ze zwijgt. Maar haar radertjes gaan draaien en ze denkt aan Sjoerd die ze 3 maanden geleden nog zag. Door de stilte en haar gedachten komen de monsters uit haar verleden naar boven. Dan doet ze een ontdekking met grote gevolgen. Was het wel slim om te zwijgen of had ze beter naar Ton kunnen luisteren?
De elementen
De cover ziet er echt bijzonder uit. Een echte sluipwesp. Daar krijg je al rillingen van en dat komt goed uit. Annerieke de Vries neemt de lezer mee in de wereld van de uitvaartverzorging. De vertelperspectief is de ik-vorm. De vertelwijze is prettig. Maud neemt ons mee in haar wereld. En de wereld van Maud is complex. Haar gedachten stoppen nooit en weinig mensen begrijpen haar. Ze kan zichzelf slecht doorgronden. Dan gaan haar gedachtes op de loop en slaat de angst toe. In het uitvaartcentrum voelt ze zich veilig. Ton past goed op haar. En ze is erg goed in haar vak, gezien haar ervaring in grime. Dat geeft haar een goed gevoel. En dat is belangrijk, want de moeder van Sjoerd geeft haar dat totaal niet. Ook de gedachtes aan haar nare ex-man geven haar de rillingen. De vriendschap met Sjoerd is of was erg belangrijk voor Maud. Zijn dood laat haar niet los, waardoor ze haar veilige kleine wereld uit moet, wat een ware uitdaging voor haar is. Haar angstige voelspriet blijkt een goede raadgever.
Conclusie
Annerieke de Vries schreef met Sluipwesp een meeslepend en gevoelig verhaal over Maud: een vrouw met weinig zelfvertrouwen. Gevormd door nare gebeurtenissen. Ze voelt zich veilig op haar werk. En doet dit ook graag. Maud doet een ontdekking en ze gaat op onderzoek uit. Geheimen worden ontmanteld en gevaren liggen hierdoor op de loer. Het verhaal zit goed in elkaar en sluipt als het ware bij je binnen, als lezer, om niet meer los te laten!
Ontzettend genoten!
Waardering 5 sterren.
Originaliteit: 5
Spanning: 4
Schrijfstijl: 5
Leesplezier: 5
Plot: 5
Psychologie: 5
Annerieke de Vries ( 1964) werkt als leidinggevenden op het operatiecomplex in het OLVG te Amsterdam. Tevens is ze online coach voor startende leidinggevenden. Ze schrijft blogs over haar begintijd als teamleider op de OK op haar eigen website.
Het verhaal
Maud van der Weegen is uitvaartmedewerkster. Samen met haar baas Ton zorgt ze mede voor dat de overleden personen er mooi uitzien en vervolgens een mooie uitvaart krijgen. Ze heeft de laatste jaren veel narigheid meegemaakt en probeert met deze job de orde in haar hoofd weer terug te krijgen. Samenleven met een narcistische man heeft haar de nodige littekens op haar ziel gebracht. Als er een man is overleden, doet zij ook voor deze persoon haar best om hem mooi zichtbaar te maken voor de nabestaanden. Maar dit is Sjoerd die bij haar op de tafel ligt. Ze kent hem nog van zijn vader, die overleden is. Ton vindt het niet goed dat de cliënt een bekende is, dus ze zwijgt. Maar haar radertjes gaan draaien en ze denkt aan Sjoerd die ze 3 maanden geleden nog zag. Door de stilte en haar gedachten komen de monsters uit haar verleden naar boven. Dan doet ze een ontdekking met grote gevolgen. Was het wel slim om te zwijgen of had ze beter naar Ton kunnen luisteren?
De elementen
De cover ziet er echt bijzonder uit. Een echte sluipwesp. Daar krijg je al rillingen van en dat komt goed uit. Annerieke de Vries neemt de lezer mee in de wereld van de uitvaartverzorging. De vertelperspectief is de ik-vorm. De vertelwijze is prettig. Maud neemt ons mee in haar wereld. En de wereld van Maud is complex. Haar gedachten stoppen nooit en weinig mensen begrijpen haar. Ze kan zichzelf slecht doorgronden. Dan gaan haar gedachtes op de loop en slaat de angst toe. In het uitvaartcentrum voelt ze zich veilig. Ton past goed op haar. En ze is erg goed in haar vak, gezien haar ervaring in grime. Dat geeft haar een goed gevoel. En dat is belangrijk, want de moeder van Sjoerd geeft haar dat totaal niet. Ook de gedachtes aan haar nare ex-man geven haar de rillingen. De vriendschap met Sjoerd is of was erg belangrijk voor Maud. Zijn dood laat haar niet los, waardoor ze haar veilige kleine wereld uit moet, wat een ware uitdaging voor haar is. Haar angstige voelspriet blijkt een goede raadgever.
Conclusie
Annerieke de Vries schreef met Sluipwesp een meeslepend en gevoelig verhaal over Maud: een vrouw met weinig zelfvertrouwen. Gevormd door nare gebeurtenissen. Ze voelt zich veilig op haar werk. En doet dit ook graag. Maud doet een ontdekking en ze gaat op onderzoek uit. Geheimen worden ontmanteld en gevaren liggen hierdoor op de loer. Het verhaal zit goed in elkaar en sluipt als het ware bij je binnen, als lezer, om niet meer los te laten!
Ontzettend genoten!
Waardering 5 sterren.
Originaliteit: 5
Spanning: 4
Schrijfstijl: 5
Leesplezier: 5
Plot: 5
Psychologie: 5
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Annette Overvoorde
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
