Onsterfelijkheid is in dit boek vastgelegd

Slechts één dag, drie totaal verschillende mannen die elkaar na 20 jaar ontmoeten en hun herinneringen aan hun onvergetelijke reis van een beklimming in de Lofoten, dat is kort samengevat waar het in Grip om draait, maar wat een meesterlijke roman!

Paul en Vincent ontmoeten elkaar op het station in Brussel en reizen per trein naar Wales, waar ze Martin en Lotte zullen ontmoeten. Het nieuws van die dag is een bericht van een Amerikaanse hoogleraar die zegt dat er wordt gewerkt aan een middel voor onsterfelijkheid. Het vormt een rode draad in de roman voor de gesprekken, terwijl de hoofdpersonen ondertussen door allerlei waarnemingen geconfronteerd worden met eigen herinneringen en zich afvragen wat er nu echt gebeurd is tijdens die reis in Noorwegen.

Het is een prachtige roman allereerst door de stijl. Sommige details van de gebeurtenissen in de Lofoten lees je wel drie keer, maar steeds omlijst door de subjectieve herinneringen van één van de mannen. Dat zorgt ervoor dat de hoofdpersonen tot leven komen. Naast de zelfreflectie zijn er ook haarscherpe beschrijvingen van de karaktertrekken door de ogen van de ander, waardoor je de romanfiguren leert kennen, beter dan zij zichzelf kennen. Observaties worden weergeven in trefzekere volzinnen, waarmee de mens, de omgeving, de natuur en het gevoel schitterend wordt verwoord. Voor de lezer opent zich de wereld van het alpinisme, dat niet zomaar toevallig een samenbindende factor is tussen deze vier mensen. “Ofschoon het onuitgesproken bleef, stond voor Paul vast dat ze dit gemeenschappelijk hadden: een verlangen jezelf in licht en buitenlicht te dompelen, je lichaam onder hoogspanning te zetten en tot in je beenmerg te ervaren dat je bestond; een gewaarwording die nergens indringender werd dan tegen het decor van bergen – misschien omdat die aanschouwelijk maakten hoe belachelijk kwetsbaar je was en je keer op keer lieten voelen dat je nooit meer dan een irrelevante toeschouwer zou zijn.”

De roman is dynamisch door de ontwikkeling van de zelfkennis bij de hoofdpersonen, waarbij ze ook steeds meer begrijpen van wat er is gebeurd en wat dat betekent voor hun leven en vriendschap. Alle grote en kleine metaforen, verwijzingen die in het verhaal verpakt zijn, maken dat je het boek of in elk geval sommige passages kunt blijven lezen. Hier heb je echt een meesterwerk waarover je blijft verwonderen. Onsterfelijkheid is in dit boek vastgelegd, door de elementen die wel blijven, terwijl wij mensen nietig zijn.