Een gruwelijk mooi boek

Het verhaal

Het boek bestaat uit 3 verhaallijnen; het verhaal van Anjo, het verhaal van Lucy en het verhaal van Elizabet. Met die laatste start het boek, midden in de drukte van een Braziliaanse stad. Want daar speelt het boek zich af, in Brazilië. In een mooie buitenwijk, in de sloppenwijken en op een zandvlakte. Ieder leeft daar zijn leven, daar gebracht door het lot.

Elizabeth als vrouw van de hoofdcommissaris, zelf ook in dienst van de politie. En in verwachting van hun eerste kind. Anjo, een jongen die met een aantal kinderen leeft in een schuur op de zandvlakte, onder verschrikkelijke omstandigheden. Als laatste hebben we Lucy, die op haar 10e werd verlaten door haar moeder en haar geld verdiend in de prostitutie. Zij woont in een kamer in de sloppenwijken, in de kamer naast haar woont haar beste vriendin.

Het boek laat zien hoe de levens van deze 3 mensen zich ontwikkelen, hoe zij in het leven staan en welke keuzes ze maken. Meer kan ik er eigenlijk niet over vertellen, het zou teveel weggeven van het boek.

Wat vond ik van het boek?

Het boek vond ik fijn om te lezen. En dat voelt raar om zo neer te zetten, want er gebeuren best wel gruwelijke dingen. Er zijn momenten geweest, dat ik het zo heftig vond, dat ik het even weg heb gelegd. Maar niet voor lang, want ik wilde weten hoe het verder zou gaan. Roxanne van Iperen schrijft prettig, duidelijk met mooie omschrijvingen, die zeggen waar het op staat. Mooie omschrijving geeft namelijk misschien het idee dat het allemaal wat omslachtig is, maar dat is totaal niet zo. Ze weet het gewoon goed te verwoorden.

Volgens mij wordt het door alle leden in de leesclub goed gewaardeerd, wat het voor een debutant wel lastig maakt. De lat voor een volgende boek ligt hoog. Ik ben er in ieders geval wel benieuwd naar, want Schuim der Aarde heeft me behoorlijk gegrepen.

Helaas kan ik geen 4,5 sterren geven, het zijn er daarom 4 geworden. Het boek is zeker een aanrader!