Lezersrecensie
Dé teleurstelling van 2018
Ik heb het boek Bloed en Beenderen, geschreven door Tomi Adeyemi, mogen lezen met een leesclub. Het was een boek waar ik erg naar uitkeek omdat het zich in de Afrikaanse cultuur zou afspelen. Een cultuur waarover wij niet veel in boeken lezen en vooral niet in het YA genre. Ik pakte dus gretig het boek op en begon met lezen.
De eerste hoofdstukken vielen nog mee, we maakten kennis met de drie hoofdpersonen die op de vlucht waren voor een kwaadaardige koning, omdat zij de magie van het land wilden redden. Het boek klonk veelbelovend, maar maakte mijn beloftes absoluut niet waar. Ik vond het boek zo stom dat ik het niet eens uitgelezen heb, het is op mijn did-not-finish-stapel terecht gekomen. En dat voor een boek dat nota bene vergeleken wordt met Harry Potter!
Waarom is het boek zo slecht? Dit komt omdat het vol zit met YA clichés, van de stereotypes tot de insta-love; de originaliteit is ver te zoeken. Van het plot tot de goedkope dierennamen Ik heb mijn best gedaan, maar kan helaas niks positiefs over dit boek vermelden.
Het begint bij de stereotypes die je in elk Young-adultboek tegenkomt, de opstandige tiener, de bangerik die toch dapper blijkt te zijn, de bad guy die gevoelens krijgt voor de heldin van het verhaal. Gevoelens van pure haat die bovendien in een dag omslaan naar innige verlangens. Het is zo onrealistisch. dat je er gewoon moe van wordt, vooral als je deze typetjes vanuit verschillende perspectieven moet lezen. Perspectieven die overigens nauwelijks van elkaar te onderscheiden zijn. De schrijfster slaagt erin om alle hoofdpersonen dezelfde stem te geven, weliswaar verschillende gedachten, die dan zo’n honderd keer herhaald worden.
De herhaling is heel storend in het boek. Dit merk je als je keer op keer dezelfde zin leest. Tomi Adeyemi is verslaafd aan copy-paste, de zinnen ‘Dood haar. Dood de magie.’ zijn klaarblijkelijk haar favoriet, aangezien zij deze maar liefst zes keer letterlijk gekopieerd heeft. En schrik niet, het woordje ‘Bliksem’ wordt maar liefst 83 keer door een van de hoofdpersonen gebruikt! Dat is me nog eens een stopwoordje, zeg!
Over kopieën gesproken, we hebben dit young adult verhaal al minstens honderd keer gelezen in fantasy boeken. De queeste om de magie te redden, wordt onderhand talloze keren in boeken gebruikt. Bloed en Beenderen probeert er nog iets van te maken door Afrikaanse invloeden erin te stoppen, maar dit faalt. De Afrikaanse woorden zijn nietszeggend zonder woordenlijst en zorgen alleen maar voor verwarring.
Hoe de Afrikaanse termen voor verwarring zorgen, zo zorgen de dierennamen voor lachbuien. Lachbuien, omdat deze zo verschrikkelijk slecht verzonnen zijn. Ik stel u voor aan de lionaire, een leeuw met twee hoorns. Volgens Adeyemi een geheel nieuw diersoort, al verschilt dit dier met slechts twee hoorntjes en een '-aire' met een leeuw.
Ik heb vaak om dit boek moeten lachen, niet zo zeer omdat het zo humoristisch geschreven was, maar omdat het zo lachwekkend slecht was. Ik ben ook totaal niet te spreken over de tijdlijn waarin de gebeurtenissen plaatsvinden. Alles gebeurt zo snel achterelkaar dat je niet eens weet wat er gebeurt, met als gevolg dat ik al een week na het lezen van het boek alles vergeten was. Het tempo ligt zo hoog dat het ten koste gaat van de persoonlijke ontwikkelingen van de hoofdpersonen, waardoor zij oppervlakkige figuren blijven voor de lezer. Net als in een superheldenfilm, waarin de personages meestal ook niet uitgediept worden, draait het in dit boek om actie. Actie, elke tien bladzijden sterft er wel iemand, actie, elke seconde zijn ze op de vlucht, actie, zonder enige rustmomenten.
Het is zonde dat daarom de achterliggende thema, als racisme, vriendschap en minder goed aan bod komen. Sowieso is het idee achter het verhaal niet eens zo slecht, omdat het voornamelijk doelt op racisme. Maar omdat het boek zo slecht geschreven is, let je daar als lezer niet eens op. Menig lezer zal weinig meekrijgen van deze boodschap.
Dus voor de verandering geef ik jullie wel iets mee, lees dit boek niet! Er zijn zoveel andere mooie boeken die gelezen kunnen worden . Verspil je tijd niet aan dit clichématige verhaal! Ik heb er genoeg tijd aan verspild, tot ik niet meer verder wilde lezen. Ik geef dit boek daarom een 1 ster, omdat het boek een mooie cover heeft, maar dat is dan ook het enige positieve dat over dit boek te vermelden valt. Een boek dat inmiddels omgedoopt kan worden tot 'dé teleurstelling van 2018'
De eerste hoofdstukken vielen nog mee, we maakten kennis met de drie hoofdpersonen die op de vlucht waren voor een kwaadaardige koning, omdat zij de magie van het land wilden redden. Het boek klonk veelbelovend, maar maakte mijn beloftes absoluut niet waar. Ik vond het boek zo stom dat ik het niet eens uitgelezen heb, het is op mijn did-not-finish-stapel terecht gekomen. En dat voor een boek dat nota bene vergeleken wordt met Harry Potter!
Waarom is het boek zo slecht? Dit komt omdat het vol zit met YA clichés, van de stereotypes tot de insta-love; de originaliteit is ver te zoeken. Van het plot tot de goedkope dierennamen Ik heb mijn best gedaan, maar kan helaas niks positiefs over dit boek vermelden.
Het begint bij de stereotypes die je in elk Young-adultboek tegenkomt, de opstandige tiener, de bangerik die toch dapper blijkt te zijn, de bad guy die gevoelens krijgt voor de heldin van het verhaal. Gevoelens van pure haat die bovendien in een dag omslaan naar innige verlangens. Het is zo onrealistisch. dat je er gewoon moe van wordt, vooral als je deze typetjes vanuit verschillende perspectieven moet lezen. Perspectieven die overigens nauwelijks van elkaar te onderscheiden zijn. De schrijfster slaagt erin om alle hoofdpersonen dezelfde stem te geven, weliswaar verschillende gedachten, die dan zo’n honderd keer herhaald worden.
De herhaling is heel storend in het boek. Dit merk je als je keer op keer dezelfde zin leest. Tomi Adeyemi is verslaafd aan copy-paste, de zinnen ‘Dood haar. Dood de magie.’ zijn klaarblijkelijk haar favoriet, aangezien zij deze maar liefst zes keer letterlijk gekopieerd heeft. En schrik niet, het woordje ‘Bliksem’ wordt maar liefst 83 keer door een van de hoofdpersonen gebruikt! Dat is me nog eens een stopwoordje, zeg!
Over kopieën gesproken, we hebben dit young adult verhaal al minstens honderd keer gelezen in fantasy boeken. De queeste om de magie te redden, wordt onderhand talloze keren in boeken gebruikt. Bloed en Beenderen probeert er nog iets van te maken door Afrikaanse invloeden erin te stoppen, maar dit faalt. De Afrikaanse woorden zijn nietszeggend zonder woordenlijst en zorgen alleen maar voor verwarring.
Hoe de Afrikaanse termen voor verwarring zorgen, zo zorgen de dierennamen voor lachbuien. Lachbuien, omdat deze zo verschrikkelijk slecht verzonnen zijn. Ik stel u voor aan de lionaire, een leeuw met twee hoorns. Volgens Adeyemi een geheel nieuw diersoort, al verschilt dit dier met slechts twee hoorntjes en een '-aire' met een leeuw.
Ik heb vaak om dit boek moeten lachen, niet zo zeer omdat het zo humoristisch geschreven was, maar omdat het zo lachwekkend slecht was. Ik ben ook totaal niet te spreken over de tijdlijn waarin de gebeurtenissen plaatsvinden. Alles gebeurt zo snel achterelkaar dat je niet eens weet wat er gebeurt, met als gevolg dat ik al een week na het lezen van het boek alles vergeten was. Het tempo ligt zo hoog dat het ten koste gaat van de persoonlijke ontwikkelingen van de hoofdpersonen, waardoor zij oppervlakkige figuren blijven voor de lezer. Net als in een superheldenfilm, waarin de personages meestal ook niet uitgediept worden, draait het in dit boek om actie. Actie, elke tien bladzijden sterft er wel iemand, actie, elke seconde zijn ze op de vlucht, actie, zonder enige rustmomenten.
Het is zonde dat daarom de achterliggende thema, als racisme, vriendschap en minder goed aan bod komen. Sowieso is het idee achter het verhaal niet eens zo slecht, omdat het voornamelijk doelt op racisme. Maar omdat het boek zo slecht geschreven is, let je daar als lezer niet eens op. Menig lezer zal weinig meekrijgen van deze boodschap.
Dus voor de verandering geef ik jullie wel iets mee, lees dit boek niet! Er zijn zoveel andere mooie boeken die gelezen kunnen worden . Verspil je tijd niet aan dit clichématige verhaal! Ik heb er genoeg tijd aan verspild, tot ik niet meer verder wilde lezen. Ik geef dit boek daarom een 1 ster, omdat het boek een mooie cover heeft, maar dat is dan ook het enige positieve dat over dit boek te vermelden valt. Een boek dat inmiddels omgedoopt kan worden tot 'dé teleurstelling van 2018'
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Banaantje
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
