Lezersrecensie
Netjes binnen de lijntjes
De term 'final girl' (de oorspronkelijke titel van het boek) zou de term zijn waarmee in horrorfilms het meisje wordt aangeduid dat het langer dan de rest overleeft. Of überhaupt overleeft.
Ik heb deze term nooit eerder gehoord, maar ik ben dan ook geen horror liefhebber.
Mocht deze term daadwerkelijk gebruikt worden in de filmwereld, vooruit. Maar of deze dan ook IRL overgenomen zou worden, zoals in het boek, dat betwijfel ik dan weer. Ik vind het persoonlijk wat gekunsteld overkomen.
Ennieweej, het hoofdpersonage in het boek, Quincy, is zo'n Final Girl. Overlevende van een waar horrorscenario waarin haar vrienden om het leven kwamen.
Maar ze is niet de enige. In de jaren ervóór is er 2 x eerder een overlevend meisje van een dergelijk bloedbad geweest.
En daarmee zijn er dus 3 Final Girls.
Maar als 1 van hen 3 zelfmoord lijkt te hebben gepleegd, en de ander na jarenlang ondergedoken te hebben gezeten, ineens bij Quincy voor de deur staat, weet die even niet hoe hiermee om te gaan.
Ze deed er alles aan om een zo gewoon mogelijk leven te hebben, en wil dit eigenlijk niet overhoop gehaald hebben.
Sam (degene die op de stoep staat bij Quincy) is een heel ander type. Gaat heel anders met haar verleden om dan Quincy.
Dat botst, maar opent ook deuren naar door Xanax verstopte gevoelens.
En naar verdrongen herinneringen.
Want jáwel! We hebben weer een thriller waarin de hoofdpersoon last heeft van geheugenverlies.
Daardoor is als lezer één ding direct duidelijk; wát ze zich nog herinnert, is ongetwijfeld niet genoeg om een daadwerkelijke reconstructie van het gebeurde te maken, en er zal dus méér aan de hand zijn. Sterker nog.... klopt het überhaupt, wat er nog aan herinneringen is?
Hoe het wél in elkaar zit, blijft nog vrij lang een raadsel.
Maar dan vallen alle sporen netjes in elkaar en hebben we een keurig opgeloste misdaad.
Bezem erdoor en hup.
Het boek leest fijn weg; de schrijfstijl is prettig, de tijdsprongen overzichtelijk en niet té vaak.
Is het een uitschieter? Nee. Het boek blijft netjes binnen de lijntjes van het verwachtingspatroon. Is dat erg? Ook niet. Massa's mensen lezen dit graag, en waarom niet? Dus als schrijver daarin tegemoet komen, is alleen maar slim.
En nogmaals, het klopte verder gewoon.
Daarom voor dit boek een score van.... 4 duimpjes
http://www.watiknouvind.com/2018/02/wat-ik-nou-vind-van-de-laatste-meisjes.html
Ik heb deze term nooit eerder gehoord, maar ik ben dan ook geen horror liefhebber.
Mocht deze term daadwerkelijk gebruikt worden in de filmwereld, vooruit. Maar of deze dan ook IRL overgenomen zou worden, zoals in het boek, dat betwijfel ik dan weer. Ik vind het persoonlijk wat gekunsteld overkomen.
Ennieweej, het hoofdpersonage in het boek, Quincy, is zo'n Final Girl. Overlevende van een waar horrorscenario waarin haar vrienden om het leven kwamen.
Maar ze is niet de enige. In de jaren ervóór is er 2 x eerder een overlevend meisje van een dergelijk bloedbad geweest.
En daarmee zijn er dus 3 Final Girls.
Maar als 1 van hen 3 zelfmoord lijkt te hebben gepleegd, en de ander na jarenlang ondergedoken te hebben gezeten, ineens bij Quincy voor de deur staat, weet die even niet hoe hiermee om te gaan.
Ze deed er alles aan om een zo gewoon mogelijk leven te hebben, en wil dit eigenlijk niet overhoop gehaald hebben.
Sam (degene die op de stoep staat bij Quincy) is een heel ander type. Gaat heel anders met haar verleden om dan Quincy.
Dat botst, maar opent ook deuren naar door Xanax verstopte gevoelens.
En naar verdrongen herinneringen.
Want jáwel! We hebben weer een thriller waarin de hoofdpersoon last heeft van geheugenverlies.
Daardoor is als lezer één ding direct duidelijk; wát ze zich nog herinnert, is ongetwijfeld niet genoeg om een daadwerkelijke reconstructie van het gebeurde te maken, en er zal dus méér aan de hand zijn. Sterker nog.... klopt het überhaupt, wat er nog aan herinneringen is?
Hoe het wél in elkaar zit, blijft nog vrij lang een raadsel.
Maar dan vallen alle sporen netjes in elkaar en hebben we een keurig opgeloste misdaad.
Bezem erdoor en hup.
Het boek leest fijn weg; de schrijfstijl is prettig, de tijdsprongen overzichtelijk en niet té vaak.
Is het een uitschieter? Nee. Het boek blijft netjes binnen de lijntjes van het verwachtingspatroon. Is dat erg? Ook niet. Massa's mensen lezen dit graag, en waarom niet? Dus als schrijver daarin tegemoet komen, is alleen maar slim.
En nogmaals, het klopte verder gewoon.
Daarom voor dit boek een score van.... 4 duimpjes
http://www.watiknouvind.com/2018/02/wat-ik-nou-vind-van-de-laatste-meisjes.html
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van BibliophileSan
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
