Ik ben blij dat ik 'Op klaarlichte dag'gekocht heb op basis van positieve reacties van anderen. Waarom? Omdat ik hierdoor de flaptekst niet gelezen heb. Had ik dat wel gedaan, dan had het verhaal weinig verrassends meer voor me in petto gehad.

Op klaarlichte dag leest lekker vlot, het is in zeer eenvoudige taal geschreven (predikaat literaire thriller vind ik daarom misplaatst). Het boek is onderhoudend, hoewel de inhoud zeer onwaarschijnlijk en vergezocht is. Nathalie wordt mishandeld door haar criminele vriend. Het moment dat hij de hand aan de baby dreigt te slaan, biedt Nathalie verzet en slaat met het kind op de vlucht. Haar vriend weet hen steeds weer te vinden. Ongeloofwaardig detail: als je een relatie met een crimineel hebt en vermoedt dat hij GPS-apparatuur in je tassen heeft verstopt omdat hij je steeds weet te traceren, gooi je deze tassen weg en koopt direct nieuwe exemplaren.

Nog zo'n ongeloofwaardig detail: als je met een baby een veilig heenkomen zoekt en wil dat je vriend je niet vindt, laat je het reiswiegje niet in de auto staan, dan ziet iedereen dat je een baby bij je hebt. Zo zijn er nog meer ongeloofwaardige details, nl. het moment dat rechercheur Julia op een kerkhof Nathalie en kind ontmoet. Nathalie vertelt direct haar levensverhaal en de rechercheur vertrouwt haar en regelt direct onderdak bij haar oma. Nogal vreemd en ook de rest van het verhaal is vergezocht. Waarom, dat laat ik in het midden, anders hoeft niemand het boek meer te lezen.