een tijdreis door de aarde

Een zomerse middag begin jaren ’80 tijdens een vakantie op de boerderij van grootvader al fietsend in het bos achter het huis. Als 6 jarig jongetje rijd ik een helling naar beneden en loopt de ketting van het fietsje. Beneden wacht een weiland met prikkeldraad en de botsing volgt. Een pijnlijk verhaal maar tegelijkertijd ook een hoopgevend verhaal omwille van de koeien in de weide aan de andere kant van de prikkeldraad die zorgden voor verse melk en verse vla de hele dag door. ’s Avonds volgen de verhalen van grootvader en andere mensen over hoe zij als kleine jongens jaren afgesloten waren van de rest van de familie door de dodendraad in WOI en de angst die er heerste.


90 jaar later. De “draad “ blijkt nog te bestaan. Mensen uit arme landen op zoek gaan naar een beter leven in Europa tot ze aan de grenzen van het continent van hoop een hindernis opduikt. Een wirwar van afsluitingen versterkt met massa ’s prikkeldraad. De kansen op een nieuw leven slinken nu maar de hoop om er ooit voorbij te geraken niet.


Over deze en andere grote en kleine verhalen over de draad die de wereldeconomie veranderde gaat het boek . Ineens konden grote massa’s dieren bij elkaar hielden en land scheiden en zodat boeren een grotere opbrengst hebben. Maar de verschrikkingen van de concentratiekampen tijdens oorlogen waardoor legers wonnen aan de ene kant en mensen verloren aan de ander kant.. Dit alles zorgt bij Wittenberg voor vragen bij het mantra “het zorgt voor veiligheid”. Maar is dat veiligheidsgevoel wel terecht vraagt Dick Wittenberg zich af. Zorgt deze (prikkel)draad niet voor meer onrust en barrières waardoor de verbondenheid vervaagt? Deze andere vragen vind ik terecht en maakt dat het geen boek is dat je even snel tussendoor leest omdat het veel vragen en emoties oproept en waarbij Dick Wittenberg probeert samen met de lezer een antwoord op te geven.


En net die vragen en de zoektocht naar antwoorden maakt het een traag maar heel interessant boek om te lezen. Het boek neemt je mee naar het verhaal achter alledaagse en banale dingen in het leven enerzijds en anderzijds de grote momenten uit de recente geschiedenis. De auteur zorgt daarbij voor een goed evenwicht . Da’s niet evident in zo’n boek als dit er één is. Het boek leest traag maar aangenaam door de schrijfstijl van de auteur die zijn boodschap goed weet te vertellen en zijn passie voor het onderwerp slaagt over te brengen . Soms is het bloedernstig en op andere momenten gebeurt dit op een ludieke manier. Dit doet me besluiten dat dit een leuk boek is om te lezen en dat ik het ook kan aanraden aan iedereen omdat het een wijze geschiedenisles is met een grappig kantje is.




Ik hoop dat Dick Wittenberg de smaak te maken heeft nu en zich stort op een andere voorwerp/uitvinding om een verhaal te vertellen. Ik kijk er bij deze nu al naar uit.