Recensie Bevroren ogenblik

Het verhaal begint bij een moord waar geen touw aan vast te knopen lijkt. Het team van Christian Tell snapt dan ook niets van deze moord. Tot later blijkt dat de reden in het verleden ligt.
Het verleden en heden is goed met elkaar verweven. Maar in het begin was er geen touw aan het verhaal zelf vast te knopen, althans dat is mijn mening. Later werd het steeds beter, en het plot was menselijk. Om het nu spannend te noemen is weer een ander verhaal. Ik voelde weinig spanning. Op een gegeven moment heb ik door hoe het zit, en dan is de spanning een groot eind weg. Het psychologische van de karakters komt mooi naar voren, dat zit er goed in verwerkt en werkt ook voor het verhaal. Een thema dat bij veel van de karakters speelt is het verlangen naar geliefd worden. Dit is sterk aanwezig door het hele boek.
De personages komen goed tot hun recht, maar het boek raakte me verder weinig. En mijn vermoeden is dat dat persoonlijk ook ligt bij de (soms obsessiegerichte) verlangens om zo geliefd te zijn, dat je er ontzettend ver voor kunt gaan.
De schrijfstijl is verder erg prettig, je leest er zo doorheen zonder teveel moeilijke uithalen. Het leest als een trein.
Toch zijn voor mij de tekortkomingen in het boek dat het niet echt spannend is, ik voel zelfs amper onderhuidse spanning. En het boek heeft voor mij weinig waarmee ik me kan identificeren, waardoor het me niet raakt. Toch 3 sterren omdat ik het verhaal, vooral het psychologisch wel enigszins interessant vond.