Psychologische thriller met opmerkelijke gedachtespinsels

In “De ogenverzamelaar” van Sebastian Fitzek is Alexander Zorbach als crisisonderhandelaar werkzaam bij de politie. In een acute noodsituatie waarin een gestoorde vrouw haar baby van een brug af dreigt te gooien, schiet Alexander de vrouw dood om de baby te redden. Dit betekent het einde van zijn politiewerk. Hij wordt journalist bij een krant en raakt vanuit dat werk gebiologeerd door een drietal misdaden waarbij eenzelfde patroon zichtbaar is. De moeder van een kind wordt op brute wijze vermoord waarna haar kind wordt ontvoerd en 45 uur en 7 minuten later door verstikking omkomt. Het lijk van het kind wordt dan aangetroffen zonder linkeroog. Om die reden wordt de dader de ogenverzamelaar genoemd.
Er is sprake van een nieuwe moord op een moeder en ontvoering van de negenjarige Tobias Traunstein. Alexander gaat op onderzoek uit met hulp van zijn jonge assistent Frank Lahmann en van de blinde fysiotherapeute Alina Gregoriev die over paranormale gaven beschikt. Zij helpt hem ver op weg bij de ontmaskering van de dader maar hij maakt een belangrijke inschattingsfout die hem in zijn privéleven duur komt te staan.
Chef Moordzaken Philipp Stoya en diens rechterhand Scholokowski alias Scholle doen het politieonderzoek dat echter lange tijd in de verkeerde richting gaat.
Er ontstaat een bloedstollende wedloop tegen de tijd als Alexander de ontvoerde Tobias lijkt terug te vinden voordat deze zal sterven aan zuurstoftekort. En dan volgt een onverwachte wending…..

Fitzek heeft een goed taalgebruik en schetst de karakters en de situaties op fraaie wijze. De plot is knap opgebouwd rond de gevolgen van de vreselijke jeugdtrauma’s van de dader. Diens denkwereld heeft daardoor een griezelige gestoorde dimensie gekregen, gericht op wraak.
Het verhaal is spannend en is anders dan de titel doet vermoeden niet echt gruwelijk, in ieder geval wat betreft de verminkingen. In de beschrijving van de geestelijke wreedheden die de ontvoerde kinderen worden aangedaan, is het daarentegen nogal indringend.
Vanuit de gezichtspunten van diverse personen onder wie Alexander, Tobias en Alina, worden de ervaringen en gebeurtenissen beeldend en in sneltreinvaart beschreven. Er is voortdurende spanning over de afloop van de wedren rond het redden van Tobias.
Aan het eind van het verhaal is er een verrassende draai die de allengs gegroeide verwachtingen van de lezer niet laat uitkomen. De onthulling van de dader is wel enigszins vergezocht en kan worden ervaren als een los eindje. Reële aanwijzingen waren er althans niet of nauwelijks.
Eenmaal begonnen in het boek kost het de lezer veel moeite het boek nog weg te leggen. Het is een echte pageturner.
Sebastian Fitzek heeft met “De ogenverzamelaar” een goede psychologische thriller met een bijzonder verhaal geschreven dat vier sterren verdient.