Een gewaagde combinatie van feiten en fictie

Leon de Winter is een meester in het verweven van fictie en werkelijkheid. Dat toonde hij in 2012 al aan met zijn roman “VSV” waarvan het verhaal raakvlakken had met de moord op Theo van Gogh. Die roman werd echter toentertijd zeer wisselend beoordeeld. Velen onder wie uw recensent waardeerden het boek hoog, anderen onder wie Max Pam in HP, sabelden het neer.

In mei 2015 verscheen de nieuwe roman van De Winter met als titel “Geronimo”. Deze term refereert aan de codenaam van de operatie waarin de Navy Seals, de elite-eenheid van de commando’s van de Verenigde Staten, de beruchte terrorist Osama bin Laden (in het boek met eerste naam Usama en alsdan afgekort tot UBL) bij een minutieus uitgevoerde inval in diens woning in het Pakistaanse Abbottabad doodde. Het lijk van UBL is in de oceaan gegooid ter voorkoming van bedevaarten.
Dit is althans de officiële lezing van de gebeurtenissen van 1 mei 2011. Leon de Winter bouwt een fictief ogend verhaal op rond de operatie. Het verhaal begint met een telefoongesprek tussen Tom Johnson en Vera Barranco waarvan de betekenis vooralsnog tamelijk duister is.
De lezer maakt kennis met de leden van Navy Seals Team 6 en dan blijkt dat Tom daar deel van uitmaakte bij de operatie-Geronimo.

De tweede verhaallijn is van een geheel andere en ontroerende orde. De Pakistaanse jongen Jabbar is getuige van de Geronimo-actie en steelt een bijzonder krukje uit het huis van UBL. Jabbar is heimelijk verliefd op het verminkte meisje Apana wier voorgeschiedenis vreselijk maar in Talibanregio’s helaas niet ongebruikelijk is. Apana houdt veel van muziek en is gebiologeerd door de Goldberg Variaties van Bach.
Jabbar denkt het krukje voor een groot bedrag te kunnen verkopen en dan met Apana naar de VS te kunnen verhuizen om haar daar liefdevol een menswaardig bestaan te kunnen bieden waarin zij haar muzikale kwaliteiten aan eenieder kan tonen.
Zover zal het echter niet komen……

Dat Leon de Winter een vaardige pen heeft, is alom bekend. Zijn woordgebruik is eenvoudig en doeltreffend. Hij weet in korte zinnen mooie beelden neer te zetten die de lezer al snel het verhaal in trekken. De wisselingen in de verhaallijnen zijn mooi afgewogen. De plot van het verhaal rond UBL is gewaagd en behandelt de vraag of dingen wel gebeuren of zijn gebeurd zoals ze van de zijde van officiële instanties worden gepresenteerd. Die twijfel steekt in het dagelijkse leven meer dan incidenteel de kop op, en dat gegeven spint De Winter in het verhaal fraai uit rond de dood van UBL.
De schrijver schakelt soepel tussen keiharde gebeurtenissen die in zakelijke doch prettig leesbare taal worden beschreven, en ontroerende taferelen zoals de ontluikende liefde tussen Jabbar en Apana en wat dies meer zij. Een dergelijke combinatie is niet alledaags in een roman, en het is de verdienste van De Winter dat hij een boeiend verhaal met beide elementen heeft gecomponeerd.
“Geronimo” is een verhaal van terreur, menselijkheid, geweld, wreedheid, liefde, tragiek en rouw, kortom, vele indringende aspecten van het menselijke leven. Ook buitengewoon nare die helaas nog steeds overal in de wereld spelen. Het verhaal is daarmee confronterend en zet de lezer aan het denken over de achtergronden ervan.
Het boek is taalkundig foutloos en bevat evenmin zet- en typefouten. Een compliment aan de uitgever; opmerkelijk genoeg is dit ook bij hedendaagse boeken ondanks de beschikbare technische hulpmiddelen bepaaldelijk niet vanzelfsprekend.

“Geronimo” is voor de liefhebber van verregaande op werkelijkheid gestoelde fictie een zeer lezenswaardig boek dat vier sterren verdient.