Snel, rauw en haastig

Levenshaast verteld het verhaal van Ingeborg, een jonge moeder met een drukke baan op de Amsterdamse Zuidas. Plotsklaps wordt zij geconfronteerd met een hersentumor. Weg onbezorgd, druk leven. In rauwe, stoere bewoordingen verteld Ingeborg haastig haar verhaal. Deze dame, die niets van het leven wil missen en niet stil kan staan gaat door en door, en ieder die haar in de weg loopt schuift ze aan de kant. Met een ogenschijnlijk gemak stapt zij over haar diagnose heen, totdat de gewraakte MRI scan in beeld komt: dat zijn steeds weer twee loodzware weken. Ingeborg gaat ervoor: zolang ze nog kan alles uit het leven halen, en zoveel mogelijk beleven en genieten. Stilstand is achteruitgang, daar doen we niet aan! Dit boek lees je razendsnel uit, het boek raakt je zo nu en dan, maar de emoties worden al snel overruled door de volgende rauwe opmerking of actie van de schrijfster. Door een feitelijke fout die mij erg stoorde (een scene in het OV) vraag ik mij af in hoeverre het boek "mooier" is gemaakt dan de werkelijkheid, jammer, er had denk ik zoveel meer in gezeten. Wel mooi dat de opbrengst naar de stichting stophersentumoren gaat, wat mij betreft is dit de beste reden het boek te lezen!
Ik kan me niet indenken hoe ik zou reageren wanneer ik met een dergelijke diagnose geconfronteerd zou worden, maar ik hoop dat ik andere keuzes zou maken, en wat minder egoïstisch zou zijn.