Verhalen over een doorwaakte nacht in Tokyo

Dit boek vertelt over wat er allemaal kan gebeuren in een doorwaakte nacht in het hedendaagse Tokyo. Parallel aan elkaar worden enkele verhalen verteld. Dat van hoe er tussen Mari, een studente die de nacht probeert door te brengen in restaurants, en Takahashi, een trombone-speler, iets lijkt op te bloeien bijvoorbeeld. Of dat van de kille zakenman, die ‘s nachts overwerkt, maar wel tussendoor nog een Chinees hoertje heeft misbruikt in een love hotel. Maar het meest buitenissige is wel de verhaallijn over Mari’s zusje Eri, die onafgebroken slaapt. Pagina’s wijdt Murakami in een observerende, cinematografische schrijfstijl eraan hoe ze daar maar roerloos ligt.
Murakami heeft hiermee ongetwijfeld een diepere bedoeling, maar die wordt nogal onuitgesproken gelaten. Ergens hebben alle verhaallijnen met elkaar te maken, maar hoe precies? Hiermee liet dit boek me na lezing toch wel een beetje zitten met een ontevreden gevoel. Want alhoewel Murakami je mee weet te slepen in een vaardig geschreven verhaal, vind ik toch wel dat hij je te veel laat zwemmen over de bedoeling en betekenis ervan. Daarom hoogstens een mager zesje.