Kostelijk kliekje van 'The Bone Clocks' (De Tijdmeters)

Dit boek is duidelijk een left-over van ‘The Bone Clocks’ (De Tijdmeters), David Mitchell’s recente vuistdikke roman over… tja, van alles en nog wat eigenlijk. Nou is dat precies waar deze schrijver in excelleert: mozaïekvertellingen die ergens hangen tussen een roman en een novellebundel in. Zie bijvoorbeeld zijn briljante debuut ‘De geestverwantschap’ en, vooral: ‘Wolkenatlas’, de roman die ik graag zou willen betitelen als het beste boek is dat ik de afgelopen jaren heb gelezen!

Dit boek vertelt meer over de onsterfelijken die reeds werden opgevoerd in ‘The Bone Clocks’. Specifieker gaat het over een broer en zus die op de dag af om de negen jaar een slachtoffer binnenlokken in hun magisch geconstrueerde ‘Slade House’, om zich daarna te laven aan diens sterfelijke ziel. En zo bouwt Mitchell weer een mozaïekje, want hij neem ons in welgeteld vijf cycli mee, met steeds weer een ander hoofdpersonage dat wordt gevangen in het sinistere web.

Zo ontstaat weer een kostelijke, met veel humor en schwung geschreven, vertelling met heerlijke levensechte hoofdpersonen waar je meteen van gaat houden. Maar wat ook blijkt is dat dit boek precies hetzelfde manco heeft als ‘The Bone Clocks’; namelijk dat de zwakte van Mitchell juist ligt in het fantasy-aspect van het verhaal: die onsterfelijken die maar niet echt lekker uit de verf lijken te komen en waarover hij steeds zoveel moet uitleggen.
Wederom blijkt dat Mitchell op zijn best is bij het beschrijven van de menselijkheid van zijn down-to-earth personages. Misschien moet dit boek dan ook maar zijn laatste worden over die onsterfelijken. We zullen zien!