Leesbeleving in het kader van Augustus Klassieke Literatuurmaand

In het kader van Augustus Klassieke Literatuurmaand, bedacht door Sandra van sandraschrijftenleest.wordpress.com/ las ik ‘De kleine blonde dood’ van Boudewijn Büch. Nog nooit eerder gelezen door mij en de film ook nooit bekeken dus blanco aan begonnen. Ik las de 32ste druk uit oktober 2010, uitgegeven door Uitgeverij De Arbeiderspers, een speciale uitgave voor de krant Algemeen Dagblad. (De eerste druk is van juni 1985.) In De kleine blonde dood lopen twee verhaallijnen door elkaar. We hebben te maken met Boudewijn als kind en dan in het bijzonder zijn moeizame relatie met zijn vader Rainer. Vader Rainer heeft nog steeds “de oorlog in zijn hoofd” en gebruikt veel fysiek geweld tegenover zijn vrouw en kinderen. Boudewijn heeft wel de beste band met zijn vader van alle kinderen Büch, samen delen ze de passie van vlinders vangen en bestuderen. Daarnaast hebben we te maken met Boudewijn als vader van Micky. Ondanks zijn homoseksualiteit heeft hij een zoon verwekt heeft bij zijn 14 jaar oudere docente Engels, Mieke. Mieke en Boudewijn lusten beiden graag een drankje maar Mieke verliest de controle helemaal en kan op een gegeven moment niet meer voor Micky zorgen en dan komt Micky bij Boudewijn wonen. Door “toeval” komen ze tot ontdekking dat blonde Micky een hersentumor heeft waar hij als 5-jarige aan komt te overlijden. “Iedere gelijkenis van figuren in dit boek met bestaande personen moet worden beschouwd als een gelukkig of ongelukkig toeval” haalt het autobiografische karakter van het boek deels onderuit, tevens is nooit aangetoond dat Boudewijn daadwerkelijk een zoon heeft gehad. Terugkerende thema’s in het boek zijn het oorlogstrauma van vader Rainer, de homoseksualiteit van Boudewijn en de dood. Boudewijn Büch geboren op 14 december 1948 en overleden op 23 november 2002 was schrijver, dichter, tv-presentator, columnist, bibliofiel, wereldreiziger, verzamelaar; een fenomeen. De kleine blonde dood was geen boeiend boek voor mij in de zin dat het verhaal mij heel erg in zijn greep had. Vooral de eerste hoofdstukken vond ik moeizaam lezen maar opgeven was geen optie! Ik vond het ontbreken van chronologie in tijd het meest vervelend. Ik vond het wel heel leuk om mee te doen aan de Augustus Klassieke Literatuurmaand en zeker het enthousiasme van de deelnemers onderling werkt aanstekelijk. Wellicht ga ik de 19 overige delen in de klassieke reeks van het Algemeen Dagblad in de toekomst allemaal wel lezen, ze staan immers toch in mijn boekenkast maar ik ga het zeker afwisselen met moderne literatuur.