Feit of fictie?

Roza is de tweede roman van auteur Olivier Willemsen. De rode draad in het slechts 189 pagina’s tellende boek is het waargebeurde ongeluk van negen studenten op de Djatlovpas in het Oeralgebergte. Dit is tevens de énige gebeurtenis waarvan we zeker weten dat hij echt gebeurd is, de roman is verder een mysterieuze uiteenzetting van verschillende personen met ieder hun eigen kijk op wat er daar in 1959 gebeurd is.

Het boek begint met het verhaal van Roza, verteld in de ik- vorm, vanuit het 12- jarige meisje dat samen met haar ouders en broertje opgroeide in het dorpje Serov. Ze leidt een ogenschijnlijk zorgeloos leven, met de fantasiën van een 12-jarige, heimelijk verliefd op Boris, de zoon van de slager. Haar droom is om later kunstschaatsster te worden. De komst van de Djatlov-groep bij haar op school is een bijzondere gebeurtenis die haar bijzonder intrigeert en waarna niets meer hetzelfde zal zijn.
Als op een dag haar vader, die militair is, verdwijnt, is het gedaan met het zorgeloze leventje van Roza.
Na een reeks spannende gebeurtenissen en vlucht vol ontberingen komt ze uiteindelijk in Amerika terecht.
Hier eindigt het eerste en grootste deel van het boek.

De drie daaropvolgende delen zijn korter, maar in dezelfde vlotte schrijfstijl. Ook verteld vanuit de ik- vorm, maar door andere personen.
Willemsen heeft een prettige schrijfstijl en neemt de lezer in kleurrijke bewoordingen mee in zijn fantasie.
Of is het werkelijkheid? Dat is iets wat je je al lezende continu afvraagt.

‘Overdag was de toren een silhouet, niets meer dan een paal op de rotsvlakte, maar ‘ s nachts veranderde het bouwwerk in een geheimzinnige verhalenverteller.’

Voor wie van opgeloste mysteries houdt zou ik het boek niet aanraden, maar de vlotte schrijfstijl en de verschillende invalshoeken maken het boek toch zeker de moeite van het lezen waard.


‘