Op de achterflap van het boek Wolfskinderen van schrijver John Ajvide Lindqvist staat over de inhoud vermeld;
“Een hulpeloze baby wordt gevonden in het bos, meer dood dan levend. De man die haar vindt neemt het meisje mee naar huis, tot ontzetting van zijn vrouw. Het stel besluit-uit angst voor ontdekking-het kind te laten opgroeien in de kelder.”
Men zou dan kunnen vermoeden wat er gaat gebeuren in het muzikale gezin waarin plotseling een zuigeling moet wonen. Men zou kunnen speculeren over hoe het verder gaat als Theres, wat eens het kleine meisje opgegroeid in een kelder was, in Theresa, haar geestverwant vindt.
Men zou kunnen denken te weten hoe twee tieners verder moeten leven na gepest, mishandeld, buitengesloten en voorgelogen te zijn geweest. Af en toe zou men hopen dat de weinige liefdevolle betuigingen die de meiden wel mochten ontvangen genoeg zouden zijn voor een vreedzaam vervolg van hun jonge leven.
Maar dat zijn allemaal veronderstellingen en verwachtingen.
Vrijwel niemand zou voorbereid kunnen zijn over wat John Ajvide Lindqvist werkelijk in Wolfskinderen heeft geschreven.
Vrees, huiver, lees en leef mee in de krankzinnige wereld van Theres en Theresa.
*****Wolfskinderen, ijzingwekkend, ontstellend wreed, maar bijzonder fascinerend.