Lezersrecensie
De stamhouder
De Stamhouder van Alexander Münninghoff is een familiekroniek.
Het begint met de geschiedenis van de grootvader van schrijver Münninghoff, hij vertrekt na WO1 uit Nederland via Denemarken naar de oude Hanzestad Riga(1917).Hij maakt vroeg fortuin door onduidelijke zaken, trouwt met een Russische gravin, word extreem rijk en vader van vier kinderen.
De oudste, Frans, krijgt na zijn gedwongen scholing steeds meer aandacht voor de oude Russische levenswijze en verafschuwt het Bolsjewisme, hij lift mee op de successen van Hitler, ook ingefluisterd door rijke ooms van moederskant.
De verhoudingen vader/zoon staan voor het uitbreken van WO2 op scherp;
‘Du hast mich also betrogen! Aber dann sag’ich dir jetz eins: ich gehe zum Militär, ob du willst oder nicht, und ich werde Wera heireiten’zegt Frans en sluit aan bij de SS. Vader en zijn gezin is dan Riga(1939)moeten ontvluchten naar Nederland met ‘bijna zeven miljoen gulden. Naast de schepen, fabrieken, huizen en stukken grond..contanten en activa’. Het welgestelde leven wordt er ook tijdens WO2 voorgezet.
Het is een razend interessant boek, soms wat opgesmukt, tikje frivool maar wel volgens de realiteit. De, in het Duits –en soms Russisch- geschreven korte zinnen, woorden versterken vooral de afkomst van de vrouwen en het onwisbare verleden in Riga.
Centraal staat de verhouding van de (groot)vader met de zoon waarbij diens functie bij de SS tijdens WO2 eerst in het voordeel wordt gebruikt ‘Mein Sohn wie Sie wissen, kämpft in Russland, wo er verwundet war und das Eiserne Kreuz fur tapferkeit bekommen hat..’ en later door de vader erom word geminacht.Tevens worden de levenswandel van de overige leden van de excentrieke familie Münninghoff ruimschoots uitgelicht, prachtig.
In het tweede gedeelte van De Stamhouder beschrijft Alexander Münninghoff op pijnlijke wijze maar ook met een vleugje humor zijn vriendschap met de Duitse Hans tijdens ‘soldaatje spelen’,‘Und das sind deine hilfstruppen..Das sind ja affen! Na gut, spielen wir’, het Duitse kind beschikt over een ‘Waffen-SS-Division Wiking ‘komplett und unbesiegber’, het leven van de familie is dan al ‘een Oorlog in een notendop geworden’.
Alexander Münninghoff vertelt met een rijk taalgebruik een heftige familiegeschiedenis die bijna een hele eeuw omspant, het is als een wervelende show die geen moment verveeld, ik heb er enorm van genoten.
Het begint met de geschiedenis van de grootvader van schrijver Münninghoff, hij vertrekt na WO1 uit Nederland via Denemarken naar de oude Hanzestad Riga(1917).Hij maakt vroeg fortuin door onduidelijke zaken, trouwt met een Russische gravin, word extreem rijk en vader van vier kinderen.
De oudste, Frans, krijgt na zijn gedwongen scholing steeds meer aandacht voor de oude Russische levenswijze en verafschuwt het Bolsjewisme, hij lift mee op de successen van Hitler, ook ingefluisterd door rijke ooms van moederskant.
De verhoudingen vader/zoon staan voor het uitbreken van WO2 op scherp;
‘Du hast mich also betrogen! Aber dann sag’ich dir jetz eins: ich gehe zum Militär, ob du willst oder nicht, und ich werde Wera heireiten’zegt Frans en sluit aan bij de SS. Vader en zijn gezin is dan Riga(1939)moeten ontvluchten naar Nederland met ‘bijna zeven miljoen gulden. Naast de schepen, fabrieken, huizen en stukken grond..contanten en activa’. Het welgestelde leven wordt er ook tijdens WO2 voorgezet.
Het is een razend interessant boek, soms wat opgesmukt, tikje frivool maar wel volgens de realiteit. De, in het Duits –en soms Russisch- geschreven korte zinnen, woorden versterken vooral de afkomst van de vrouwen en het onwisbare verleden in Riga.
Centraal staat de verhouding van de (groot)vader met de zoon waarbij diens functie bij de SS tijdens WO2 eerst in het voordeel wordt gebruikt ‘Mein Sohn wie Sie wissen, kämpft in Russland, wo er verwundet war und das Eiserne Kreuz fur tapferkeit bekommen hat..’ en later door de vader erom word geminacht.Tevens worden de levenswandel van de overige leden van de excentrieke familie Münninghoff ruimschoots uitgelicht, prachtig.
In het tweede gedeelte van De Stamhouder beschrijft Alexander Münninghoff op pijnlijke wijze maar ook met een vleugje humor zijn vriendschap met de Duitse Hans tijdens ‘soldaatje spelen’,‘Und das sind deine hilfstruppen..Das sind ja affen! Na gut, spielen wir’, het Duitse kind beschikt over een ‘Waffen-SS-Division Wiking ‘komplett und unbesiegber’, het leven van de familie is dan al ‘een Oorlog in een notendop geworden’.
Alexander Münninghoff vertelt met een rijk taalgebruik een heftige familiegeschiedenis die bijna een hele eeuw omspant, het is als een wervelende show die geen moment verveeld, ik heb er enorm van genoten.
1
Reageer op deze recensie
