Marieke Nijkamp laat weer zien dat ze kan schrijven

Dank aan uitgeverij HarperCollins voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.

Dit boek is vanaf vandaag te verkrijgen in de boekhandel!


Een spannend en ontroerend verhaal over vriendschap, schuldgevoel en opgroeien als buitenbeentje in een gesloten gemeenschap.
Corey en Kyra groeien samen op in het afgelegen plaatsje Lost Creek in Alaska en zijn hun hele jeugd onafscheidelijk. Tot Corey verhuist. Het afscheid is moeilijk, maar Corey belooft terug te komen om haar vriendin op te zoeken.
Een paar dagen voor het zover is, krijgt Corey het schokkende bericht dat Kyra dood is aangetroffen - drijvend onder het ijs. Ze is er kapot van en kan niet geloven dat Kyra zelfmoord heeft gepleegd, zoals wordt gesuggereerd. Ze voelt gewoon dat er iets niet klopt.
Eenmaal terug in haar geboorteplaats groeit haar wantrouwen en raakt ze er steeds meer van overtuigd dat Lost Creek geheimen heeft, geheimen die ze niet begrijpt, maar die haar de koude rillingen bezorgen. In de donkere winter van Alaska gaat ze op zoek naar antwoorden terwijl de sfeer in het dorp steeds grimmiger wordt...

Na het grote succes van 54 minuten is Marieke Nijkamp terug met een nieuw boek. Ditmaal speelt het verhaal zich af in een klein plaatsje in Alaska. Zodra je begint met lezen krijg je meteen het gevoel alsof de tijd honderd jaar achterloopt in dit dorpje. Niet omdat ze geen telefoon kennen, maar omdat er toch geen bereik is. De inwoners geven ook weinig over zichzelf bloot en ondanks dat je niet zelf aanwezig bent, heb je als lezer het gevoel alsof je niet welkom bent.

Hoe dieper je in het verhaal komt, hoe duidelijker het wordt dat de gemeenschap er vreemde gewoonten op na houdt. Wanneer je niet perfect in hun plaatje past, dan zijn ze je liever kwijt dan rijk. Nijkamp krijgt het voor elkaar om het verhaal levensecht neer te zetten. Je voelt gewoon dat alle ogen op jou gericht zijn en je hebt af en toe het idee dat ze achter je aankomen wanneer je te veel informatie krijgt. Hiermee wil ik zeker niet suggereren dat het een horrorverhaal is, integendeel zelfs. Het is een prettig leesbaar verhaal met hier en daar wat spanning, maar het draait vooral om de vriendschap tussen Corey en Kyra en het gemis na het overlijden van Kyra.

Wat ik wel vervelend vond is dat er een liedje werd beschreven en het zowel in het Engels als in het Nederlands werd geplaatst. Dit haalde een beetje de vaart uit het verhaal en is in mijn ogen overbodig. Zelfs voor mensen die niet goed in Engels zijn, is het verhaal ook prima te volgen zonder dat de vertaling er achteraankomt. Waarschijnlijk was dit wel de bedoeling om zo het gemis beter weer te geven, maar in mijn optiek was dit ook wel gelukt wanneer er voor één van de twee versies was gekozen.

Het verhaal zelf is niet uniek, maar juist de sfeer die Nijkamp erin weet te leggen zorgt ervoor dat het geheel een erg mooi boek wordt om te lezen. De cover geeft tevens een ijzige aanblik en die past perfect bij het gevoel dat je van de inwoners van Lost Creek krijgt. De rode handschoen geeft mooi weer hoe graag we onze geliefden bij ons willen houden, maar deze toch een keer moeten laten gaan. Het totaalplaatje kan wat mij betreft niet tippen aan 54 minuten, maar dit verhaal is zeker niet slecht. Voor ik je loslaat krijgt dan ook 3.5 ster en zal niet enkel jeugdige lezers, maar ook veel volwassenen zeker bevallen.

Claudia van Koolwijk - recensent de Perfecte Buren

http://perfecteburenleesclub.blogspot.nl/2017/12/voor-ik-je-loslaat-marieke-nijkamp.html?m=1