Weinig spanning en geen overtuigende plot

Vincent van der Wal is de grote organisator én geldschieter achter de workshop die Barbara de Korte moet geven aan 7 personen. Hij wil anoniem blijven en meldt zich, vlak voor het begin van de workshop, zelf af. Al vrij snel blijkt, dat de deelnemers aan deze workshop elkaar kennen en er niet allemaal even blij mee zijn om elkaar weer terug te zien. De dag dat de workshop moet beginnen blijken ’s morgens al twee deelnemers vertrokken: Tim en Yvonne, een tweeling.

Onder de overgeblevenen heerst tevens een bepaalde vorm van animositeit. ’s Middags is er een derde deelnemer weg: Astrid. Een dag later blijkt ook Saskia te zijn vertrokken. Buiten dat gebeuren er ook vreemde dingen en spelen er zaken waar ook Barbara geen vat op lijkt te krijgen. Gebeurtenissen uit het verleden lijken hierbij een sleutelrol te spelen. Behalve de deelnemers aan de workshop logeren ook Louise en Suzan een weekje bij Barbara en Rob, haar man. Louise is de zus van Rob, Suzan is haar vriendin. Een jaar eerder waren zij ook in het vakantiehuisje van Barbara en Rob en toen is er iets gebeurd dat een enorme impact heeft gehad. Nu zijn ze teruggekomen om die gebeurtenis te verwerken. En dan is er nog Cecile, beeldhouwster, die een atelier huurt bij Barbara en Rob. Zij gedraagt zich vreemd en vooral Louise en Suzan zetten vraagtekens bij haar gedrag.  

Wat speelt er allemaal in het huis in Frankrijk? Wat is er in het verleden binnen de workshop groep gebeurd? Hoe zijn de verdwijningen van een aantal van hun te verklaren? En wat is de rol van Cecile? Allemaal vragen die op een antwoord wachten…  

Liesbeth van Kempen debuteerde in 2015met Gevaarlijk spel en verdiende met dit boek meteen een nominatie voor de Hebban Thriller Debuutprijs. Verpest is haar tweede boek. In dit verhaal maakt zij (deels) gebruik van haar eigen ervaringen. Ondanks dat is het verhaal in Verpest niet echt overtuigend of aansprekend. Spanning ontbreekt en ook de opbouw van het verhaal had beter gekund. Je verwacht (én hoopt) dat het verhaal eindigt in een climax, maar die blijft helaas uit. De plot is nogal teleurstellend te noemen. Wat er gebeurd is en hoe dit tot stand is gekomen wordt (uiteraard) uit de doeken gedaan, maar zeker niet op een originele, verrassende of spectaculaire manier en zo komt er een ietwat tegenvallende afsluiting aan het verhaal.  

Het verhaal scoort wel een voldoende door het gebruik van een diversiteit aan personages en hoe ze zijn neergezet. De verschillen in hun gedragingen, hun achtergronden, onderlinge verhoudingen en de dingen die ze meegemaakt hebben en, na zoveel jaren, nog steeds met zich meedragen. Alles wat er in het verleden gebeurd is, heeft op iedereen een grote impact (gehad).   Daarnaast zet van Kempen je als lezer vaker op het verkeerde been. Wie is de organisator van de workshop en wat is de aanleiding? Hoe zit het met de verdwenen cursisten? Stukje bij beetje wordt er een tipje van de sluier opgelicht.  

Een van de thema’s in het verhaal is pesten c.q. gepest worden. Dit is al op meerdere manieren kenbaar gemaakt. Maar, het is niet een rode draad die vanaf het begin door het héle boek loopt. Gaandeweg het verhaal wordt hier af en toe naar verwezen en in de plot wordt dit voor de lezer pas helemaal duidelijk.  

De eerste hoofdstukken van het boek zijn goed geschreven, maar deze sterke start kan door van Kempen niet doorgezet worden, waardoor de rest verzandt in veel dialogen: over wat er mogelijk in het verleden gebeurd kan zijn, wat de connectie is tussen de deelnemers aan de workshop en wat de reden is dat er cursisten verdwijnen. Dit is ook de reden dat er weinig vaart in het verhaal zit.  

Door dit alles én vanwege het feit dat alleen hier en daar een aanzet gedaan wordt tot de opbouw van spanning, maar deze niet of niet voldoende doorgezet wordt, maakt Verpest helaas geen overweldigende indruk.