‘De Kooi’ van Josh Malerman heeft het niet

Malorie is samen met haar twee kinderen op de vlucht. Ze zijn op de vlucht voor ‘wezens’. Eenmaal besmet door deze wezens plegen mensen zelfmoord. De besmetting vindt plaats door te kijken naar een besmet persoon. Het is dus van belang dat Malorie en haar kinderen hun ogen gesloten houden. Wat zijn deze wezens? Wat willen zij? En hoe kunnen zij gestopt worden?

‘De kooi’ heeft het allemaal niet
Eens in de zoveel tijd lees je een boek dat gewoonweg niet weet te boeien. Dat is met ‘De kooi’ van Josh Malerman zeker het geval. Een recensie schrijven over dit boek is voornamelijk een opsomming van wat dit boek voornamelijk niet is. Om te beginnen is het boek niet spannend. Het verhaal is niet interessant, weet niet te boeien. Het heeft geen diepgang, geen verwevingen van verhaallijnen (het is een enkelvoudig verhaal). ‘De kooi’ speelt zich in het nu af (de vlucht) en enkele jaren hiervoor (opgesloten in een huis, afgeschermd van de buitenwereld om veilig te zijn voor de wezens). De karakters zijn niet uitgediept, je weet na het lezen zelfs nog niks van het hoofdpersonage Malorie. Het heeft hier en daar elementen van horror, maar niet genoeg om het een horrorverhaal te noemen. En het verhaal kent geen einde. Malorie bereikt haar bestemming, maar wat er daarna gebeurt, wat er nu met de wereld en de wezens gebeurt, etc? Je mag er als lezer naar gissen.

Toch een pluspuntje noemen? Het is makkelijk geschreven, je leest het zo uit.

Conclusie
‘De kooi’ van Josh Malerman is geen vervelend boek om te lezen, maar het weet gewoonweg niet te boeien.