Veel toevalligheden, maar toch knap geschreven

'Na Melanie' is het vierde boek van de Nederlandse schrijfster Svea Ersson. Roos en Jochem verhuizen van Amsterdam naar Haarwoude, de plaats waar Jochem opgroeide. Als ze er pas woont, hoort Roos van makelaar Erik-Jan dat de vorige bewoonster zelfmoord heeft gepleegd. Roos trekt zich dit erg aan. Als ze in het naburige Middelberg boodschappen doet, rijdt ze fietsster Suzan Bakker aan. Met deze vrouw heeft Jochem een relatie gehad. Omdat zij ook pas verhuisd is vanuit Amsterdam, vertrouwt Roos het niet en gaat ze op onderzoek uit.

Het boek heeft twee verhaallijnen: een in het heden over ik-persoon Roos (2012) en een over schoolmeisje Melanie in 1999. Ook zijn de gedachten van de dader weergeven. Waarom Roos zich vol overgave stort in het verleden van de vorige bewoonster van haar huis, mevrouw Teulings, begreep ik eigenlijk niet. Maar er waren meer van dat soort minpuntjes zoals Roos die een baby wil omdat haar moeder daarin gereïncarneerd bij haar terugkomt. En ook de reden waarom Melanie is vermoord is erg vergezocht.

De schrijfster geeft heel gedoseerd steeds een stukje meer van het verhaal prijs en daardoor wilde ik het boek wel blijven lezen. De manier om dit te doen met de nicknames ‘Arnie’ en ‘Simon’, die de jongens hadden uit Goede Tijden Slechte Tijden vond ik ronduit raar. Hetzelfde doet de schrijfster met docent ‘Engels’ die ook een andere achternaam heeft. En hoe kun je, na in de vijver te zijn gesprongen, een heel huis doorlopen zonder dat je sporen achterlaat?

Kortom te veel toevalligheden voor mij, maar dat wil niet zeggen dat ik het geen knap geschreven en leuk boek vond. Svea weet hoe ze een verhaal in elkaar moet zetten en de lezer bezig kan houden met de vraag ‘wie is de dader’? Wel een boek waar erg veel namen in voorkomen. Toch vond ik het een leuke psychologische thriller.