Aansprekende hoofdpersoon

Stilzwijgen is de derde thriller van Gauke Andriesse (1959) en tevens het derde deel over privédetective Jager Havix. Voor het grote publiek is Andriesse een nog redelijk onbekende naam. Hij debuteerde in 2006 met De Dode Opdrachtgever, waarin hij meteen zijn vaste hoofdpersoon introduceerde. Het boek viel op door de zeer prettige schrijfstijl van de auteur en hoewel er niet echt sprake was van nagelbijtende spanning of een overdreven ingenieus plot, zat het verhaal wel prima in elkaar en wist met name Jager Havix behoorlijk te boeien. Met zijn tweede boek, De Verdwenen Schilderijen, bevestigde Andriesse zijn talent en gaf hij ook blijk van zijn enorme kennis van de schilderkunst. Los van een interessant verhaal en een intrigerend stukje vaderlandse geschiedenis gaf hij ongemerkt een soort masterclass waarin de lezer veel meer te weten kwam over het werk van met name Johannes Vermeer en meestervervalser Han van Meegeren. Fictie en werkelijkheid vloeiden mooi in elkaar over en na het commerciële geweld van alle boeken die geïnspireerd zijn door het succes van de Da Vinci Code, was het bijna een verademing om nu eens een thriller over de schilderkunst te lezen zonder dat er sprake was van verborgen boodschappen of geheime genootschappen.

Met Stilzwijgen heeft Gauke Andriesse zijn kwalitatieve lijn weer voortgezet en moet Jager Havik werken aan twee verschillende zaken. Ten eerste is daar het verdwenen meisje uit Slowakije dat in Nederland in de prostitutie verdwijnt. Havix wordt gevraagd haar op te sporen en komt zodoende in aanraking met de keiharde onderwereld die haar belangen met fors geweld beschermt. Daarnaast krijgt de privédetective te maken met de dood van een zwerver die een schilderij in zijn bezit heeft dat waarschijnlijk afkomstig is uit de legendarische Goudstikker collectie.

De boeken van Gauke Andriesse zijn allemaal als goed te omschrijven. Prettig leesvoer die voor een paar uurtjes ontspanning zorgen. De toegevoegde waarde is hoofdpersoon Jager Havix, een man die onlangs zijn vrouw heeft verloren en dat verdriet nog dagelijks met zich meedraagt. Maar in tegenstelling tot andere series met vaste hoofdrolspelers heeft Andriesse ervoor gekozen om nu eens geen licht verbitterde, eenzame en vaak onbegrepen inspecteur te creëren. Geen kopie van Wallander, Rebus of Harry Bosch maar een redelijk originele en zeer aansprekende persoonlijkheid. Als er toch sprake is van eenzaamheid, dan is die zelfgekozen. Jager Havix is een man zonder complexen die vanuit zijn woning in de Amsterdamse Pijp zelf kan kiezen welke opdrachten hij wel of niet wil aannemen. In Stilzwijgen krijgt hij bij zijn speurtocht naar het verdwenen meisje te maken met fysiek geweld waartegen hij nauwelijks is opgewassen. Bij het zoeken naar een verklaring voor het schilderij dat bij de overleden zwerver is gevonden, zit de detective beter in zijn vel. Het geeft Andriesse ook de kans om de lezer weer veel feiten voor te schotelen, zonder daarbij al te veel door te schieten naar de belerende kant.

Het einde van het verhaal is redelijk voorspelbaar. Verwacht bij Gauke Andriesse geen verrassende wendingen, maar daar lijkt hij ook nauwelijks naar op zoek te zijn. De manier van vertellen is – samen met de boodschap – waar het om gaat en dat doet de auteur werkelijk prima. Stilzwijgen is een goed boek dat zeer zeker gelezen mag worden, met een bijna verslavende manier van vertellen en een zeer aansprekende hoofdpersoon. Het wachten is op een doorbraak naar een grotere landelijke bekendheid, want dat Andriesse dat zou verdienen is wel duidelijk.