Een ander King verhaal

Ogen van de Draak is al een oud boek van King, het verscheen voor het eerst in 1987. Dat de schrijver zich toen ook aan het begin van zijn Donkere Toren saga bevondt, is ook duidelijk te merken in Ogen van de Draak. Dit boek speelt zich af in het Koninkrijk Delain en dat kennen we ook uit de Donkere Toren. Ik las de versie uit 2008, voorzien van mooie prenten (het Oog wil ook wat!) en dat past goed bij dit sprookje, want dat is het, compleet met gemakzuchtige koningen, heldhaftige prinsen, boze tovenaars en zelfs draken.
Koning Roland, ooit een vermaard drakendoder, heerst al een hele tijd over het Koninkrijk Delain. Waar hij eerder als een heldhaftige koning op zijn troon zat, laat hij het heersen over zijn koninkrijk nu grotendeels over aan zijn rechterhand de hofmagier Flagg (ja, dezelfde Flagg uit Kings Bezeten Stad) zodat hij zich kan bezighouden met zijn favoriete bezigheden: jagen en drinken. Flagg is al tijden bezig om de macht in Delain volledig naar zich toe te trekken en zo langzamerhand lijkt hem dit te gaan lukken. Kroonprins Peter lijkt echter de plannen van Flagg te doorzien maar door een wrede list weet Flagg de koning te doden, Peter hiervan de schuld te geven en hem gevangen te laten zetten en zijn zwakke en beinvloedbare broer Thomas op de troon te krijgen. Niets staat Flagg nog in de weg om zijn heerschappij van dood en verderf over Delain te laten zegevieren. Maar Peter is een slimme jongen en hij weet met hulp van trouwe vrienden zijn gevangenis uiteindelijk te ontvluchten en Flagg te confronteren met de waarheid.
Ogen van de Draak is een sprookje, iets wat we niet zo gewend zijn van Stephen King. Hij plaatst zichzelf hier heel duidelijk in de rol van een verteller. In deze rol richt hij zich vaak direct tot de lezer en dat maakt dat je, als die lezer, helemaal in het verhaal getrokken wordt. Het maakt ook dat het boek er wat beter leesbaar door wordt. Waar King je in zijn andere werk, zeker in de Donkere Toren saga, vaak lang in het ongewisse laat, komt hij nu weer snel terug op de ontwikkelingen. Hierdoor is het boek ook zeker geschikt voor wat jongere lezers. Gelukkig komt ook de duistere kant naar voren in dit verhaal want anders was het geen King verhaal geweest. Dat het ook geen traditioneel sprookje is, is natuurlijk te verwachten van de meester.
Dit uitstapje van King in zijn eigen geschapen universum van de Donkere Toren is een pareltje in zijn omvangrijke oeuvre en verdient in het jaar dat Stephen King (21 september 1947) zijn 70e verjaardag mocht vieren zeker wat meer aandacht. Ik hoop dat er nog heel wat verhalen uit zijn pen mogen vloeien, maar dat is weer een ander verhaal...