Een mooi begin van een super serie

Ik schrijf deze recensie nu ik de gehele Lunar Chronicles-serie heb gelezen. Ik zal deze recensie beperken tot het eerste boek van de serie: Cinder. Dit boek las ik in februari 2017. De Nederlandse uitgave van Cinder door Blossom Books was net een maandje uit en je kon op bookstagram je kont niet keren of je zag een post over deze boekenserie. Ik wilde me er dus ook aan wagen, en ik zou ook meteen meedoen aan de Blossom Books Reading Challenge van 2017.

Het boek is een hervertelling van assepoester – maar dan speelt het zich af in een toekomst met cyborgs en mensen die op de maan leven (de zogenaamde Lunars). Cinder is een cyborg. Ze heeft een robotarm en een robotvoet. Samen met haar vreselijke stiefmoeder en twee stiefzusjes woont ze op aarde, in Nieuw-Beijing. Cinder verdient geld als monteur en haar enige vrienden zijn haar androïde Iko en haar stiefzusje Peony. Op een dag komt prins Kai, de zoon van de keizer van Nieuw-Beijing, bij Cinders kraampje langs om zijn androïde te laten repareren en zo komen ze elkaar steeds vaker tegen…

Het koste me wat tijd om in het boek te komen, maar ik ben blij dat ik heb doorgezet. Toen ik eenmaal in het boek zat, wilde ik alleen maar lezen, lezen, lezen. Er wordt een spanning opgebouwd en je wilt gewoon weten hoe het allemaal in elkaar zit. De grote lijnen van de ontknoping zie je van te voren wel aankomen, maar het doet niet af aan het leesplezier!

Laat je alsjeblieft niet afschrikken door de sci fi-omschrijving. Dat was eigenlijk ook niet mijn ding (dacht ik), maar ik ben zo verrast door dit boek. Het boek heeft een open einde, waardoor je het volgende boek móét lezen. Het verhaal zit zo meesterlijk in elkaar, en dan is dit nog het eerste deel. Geloof me, deze boekenserie wordt met het boek beter!