wat een vertaling!

Ik wil eerst graag een compliment geven aan Merel Leene, de vertaalster van dit boek. Want zij zorgt er toch maar voor dat de woorden als zinnen aan een rijgen en je aandacht vasthouden. Niet alleen de inhoud zorgt voor de spanning, maar zeker ook de woordkeus.
We zien in dit deel de worsteling van Juliette, haar pogingen om geaccepteerd te worden, om zich zelf te accepteren, haar angst. En haar liefde voor Adam, die onmogelijk blijkt te zijn. Dan komt Warner weer aan bod. Juliette worstelt ook met haar gevoelens voor hem. Met een sneltreinvaart loopt het verhaal naar een apotheose waarin Warner uiteindelijk Juliette redt, en alle anderen vechten voor hun leven.