Vernieuwende sage met flink hoge verslavingsfactor en verrukkelijke humor

De Tearling is de naam van een koninkrijk dat gesticht is in het oude Europa nadat de wereldbeschaving vergaan is. Tweeduizend Amerikaanse en Britse kolonialen waagden zich aan de Grote Oversteek en probeerden hier een nieuw bestaan op te bouwen. Helaas ging veel kennis verloren en tientallen decennia later verkeert hun beschaving in een staat à la de Middeleeuwen. Omringende buurlanden zijn een stuk geavanceerder en vormen een grote bedreiging voor de Tearling. De machtige Rode Koningin uit Mortmesne poogt haar scepter ook over de Tearling te zwaaien. Na de dood van de laatste Tearse koningin ligt de leiding in handen van een slappe regent die een soort bestand met Mortmesne onderhoudt door maandelijks een gruwelijke belasting te betalen. Na negentien jaar wordt de in verborgenheid opgegroeide prinses Kelsea naar het paleis geleid met het voornemen de troon op te eisen.

Kelsea, opgevoed tot de toekomstige koningin maar nog boordevol puberale fratsen. Met een instant-crush op de mysterieuze rebel en bandiet ‘De Fetch’ die ze onderweg ontmoet en die zij een zwaarwegende belofte doet. Met een minderwaardigheidscomplex wat haar voorkomen aan gaat (ze is lomp en bepaald niet knap) en een verzamelwoede voor boeken (die zeer, zeer zeldzaam zijn: dat krijg je als de beschaving vergaat op het moment dat er alleen nog e-boeken bestaan) Een prinses op wier hoofd een torenhoge beloning staat. Die zich toch naar het hol van de leeuw waagt, van alle kanten aangevallen en aanslagen trotserend. Kelsea wordt dan ook snel volwassen, vastbesloten als ze is een betere koningin te worden dan haar moeder –die ze nooit heeft gekend- was. Eigenwijs en buitengewoon standvastig weet ze zich te manifesteren te midden van haar volk én vijanden. Daarbij creëert ze alleen wel prompt een situatie waarin een oorlog met Mortmesne onvermijdelijk is…

De Kroon van de Tearling van Erika Johansen is een opvallende nieuwe Fantasyserie. Een originele kruising van ‘klassieke’ fantasy met dystopische fictie die tegenwoordig zo populair is: een soort ‘Ronja (de roversdochter) meets Katniss Everdeen’ in een Game of Thrones setting. Inclusief magie en bovennatuurlijke wezens (al dan niet door genetische manipulatie te verklaren). De nadruk ligt toch wel op de Middeleeuwse fantasy. Elke keer als er een in-contemporain element opduikt is het even met de ogen knipperen: oh ja. (Leuk!) Het belooft wat voor het vervolg, want dat kan in principe alle kanten op, óók de meer ‘futuristische’.

Behalve een spannend, episch avonturenboek is De Kroon van de Tearling ook een Coming of Age verhaal. Kelsea groeit in rap tempo (misschien íetsje te rap) van drammende tiener uit tot een overtuigende, verstandige (meestal) heerseres die de harten van haar omgeving voor zich wint (Voorspelbaar, maar niet cliché. Kelsea is een heerlijke koningin, echt een onweerstaanbare meid.) Het valt op dat de Nederlandse uitgeverij dit boek heeft weggezet onder algemene noemer Fantasy en het niet als Young Adult heeft gecategoriseerd, wat het in wezen wel is. Nu bereikt het boek een breder lezerspubliek, en wel terecht, want ook voor oudere Fantasylezers is het beslist een aanbeveling. Johansen biedt ons (in papieren én elektronische vorm) een vernieuwende sage met een flink hoge verslavingsfactor en werkelijk verrukkelijke humor.