Eeuwige angst en achterdocht in Ierland

Een stem uit het huidige Ierland die we nog niet eerder gehoord hebben. Claire McGowan -een tweeëndertigjarige Ierse debutante- wekt met de psychologische thriller Verloren nieuwsgierigheid naar het markante Ierland met haar heftige geschiedenis en de aanhoudende verdeeldheid.

De lezer die niets af weet van de bloederige strijd tussen de Katholieken en de Protestanten, de opsplitsing van Noord- en Zuid-Ierland en de moeizame relatie met Engeland kan misschien beter van tevoren wat research plegen. McGowan beschouwt zowel de geschiedenis als de huidige stand van zaken in het verenigde Ierland als reeds bekend bij de lezer en licht nergens iets toe. Hierdoor zijn sommige situaties -vol ondergelegen betekenis door hun beladenheid- bevreemdend en gaat het belang binnen het verhaal ervan verloren. Terwijl precies hier McGowans grootste kracht ligt: de eeuwige angst en achterdocht die de Ierse samenleving dagelijks nog ervaart voelbaar maken.

Als in de betrekkelijk vredige periode anno nu twee pubermeisjes verdwijnen is het dan ook niet verwonderlijk dat vermoedens algauw de religieuze kant op neigen. Paula Maguire is een dertigjarige psychologe die gespecialiseerd is in vermissingszaken. Twaalf jaar geleden heeft ze Ierland de rug toegekeerd, maar wanneer haar hulp wordt gevraagd en haar vader verzorging nodig heeft, keert ze schoorvoetend terug. De zaak blijkt overeenkomsten te hebben met vermissingen van vijfentwintig jaar geleden toen de verdenking op een religieuze sekte viel, maar niet konden worden bewezen. Nu lijkt de sekte terug, onder een andere naam. Paula ontdekt algauw dat vele tienermeisjes in haar geboortedorp in de ban zijn van de charismatische sekteleider. Helaas willen haar meerderen niet dat zij haar speurdersinstinct die kant op volgt. En naast de moeizame relatie met haar collega's moet Paula bovendien de vrienden die zij twaalf jaar geleden zonder enige verklaring in de steek liet weer onder ogen komen.Stukje bij beetje wordt Paula's eigen pijnlijke verleden duidelijk, terwijl de vermissingszaak hopeloos vastzit. Wanneer er eindelijk schot in de zaak komt vallen diverse puzzelstukjes op hun plaats-en dan blijkt hoe diep en ver de gevolgen van het verleden voor de Ieren gaan.

Een maatschappijkritische noot van McGowan die -in ietwat gekunstelde bewoordingen- lang verzwegen en getolereerde misstanden, mogelijk gemaakt door de religieuze verdeeldheid, blootlegt en veroordeelt. De complexe verwikkelingen en ver doorgetrokken parallellen in relaties en gebeurtenissen duiden er op dat McGowan haar verhaal welbewust en goed doordacht construeerde. Helaas niet overal even consequent. De verhouding tussen Paula's privé-sores en de vermissingszaak is evenwichtig, maar de verwikkeling met elkaar uiteindelijk niet helemaal bevredigend. McGowan schrijft prettig jeugdig en eigentijds, maar is ook niet altijd even nauwgezet wat betreft haar eigenzinnige personage Paula. Behalve dat Paula met haar dertig jaar af en toe overkomt als een oude vrijster, is het onlogisch dat na de terloopse vermelding dat ze het blozen heeft afgeleerd, vervolgens herhaaldelijk toch met rode wangetjes rondloopt.
Er zijn meer van dit soort kleine onwaarschijnlijkheden die storen, maar die kunnen in het geheel genomen het leesplezier niet vergallen. McGowans duidelijke schrijftalent wordt door de schoonheidsfoutjes niet ondermijnd. Als zij Paula ietwat bijschaaft ligt hier een veelbelovende serie in het verschiet. Een vervolg is er inmiddels al.