Je kan de Steen der Wijzen plaatsen in de polonaise achter Dan Browns' code en mysterie. Mystieke gegevens, fantasie en gesuggereerde realiteiten worden samengevoegd in een hutsepot en uitgebracht onder de vorm van een misdaadroman. Het verhaal op zich is spannend. Toch kan de geroutineerde thrillerlezer de plot reeds ver voor het einde opsnuiven. Het lijkt erop dat de schrijver zijn geloofwaardigheid moet halen in hoogdravende verklaringen van metafysische verschijnselen. Deze spitstechnologische beschrijvingen zouden rustpunten kunnen zijn in de opbouw van de spanning, maar op mij werkten ze als een "steen des aanstoots".
De schrijftrant vind ik goedkoop. Op sommige momenten stelde ik me de vraag of dit boek wel door één auteur is geschreven. Enerzijds wordt een hele resem mystiek, geschiedenis en metafysica voorgeschoteld, terwijl de uitwerking van het eigenlijke verhaal soms kinderlijk overkomt. Het taalgebruik onderstreept deze tweeslachtigheid: geleerddoenerij bij het ene en simpliciteit bij het andere.
Dit boek lees je tijdens de vakantie in je luie zetel of op het strand. Daar is niks mis mee, als je maar beseft dat je geen meesterwerk leest.