Vogelman is een dijk van een thriller die je werkelijk doet huiveren en naar adem snakken.

Vanochtend stapte ik enigszins afwezig in mijn auto om me met frisse tegenzin naar ’t werk te begeven. Ik was me niet helemaal bewust van mijn omgeving en zat met m’n gedachten nog middenin de gruwelijke thriller Vogelman, welke ik gisteravond ademloos en met diep respect voor de auteur had uitgelezen. Er zitten nog aardig wat hiaten in m’n thriller-kennis en Mo Hayder was er één van, die als ‘inhaalslag’ op mijn verlanglijstje stond. Ik ga me maar eens diep schamen…

Vogelman is een dijk van een thriller die je werkelijk doet huiveren en naar adem snakken. Mo Hayder voert een aantal personages op die – laten we zeggen – geestelijk aangeslagen zijn, mede als gevolg van gebeurtenissen uit het verleden. Rechercheur Jack Cafferey is op zoek naar een sexueel gefrustreerde seriemoordenaar, die op lugubere wijze zijn slachtoffers bewerkt.

Tot zover een doorsnee politiethriller, zou je zeggen. Seen it, done it, bought the t-shirt. Maar Mo Hayder houdt er flink de vaart in. Tot het laatste hoofdstuk weet ze de lezer op het spreekwoordelijke puntje van de stoel te houden. Ze beschrijft in soms gruwelijke details de spannende jachttocht van Jack, de perverse handelingen van de seriemoordenaar en niet te vergeten de martelgang van de slachtoffers.

Je moet mentaal stevig in je schoenen staan en niet nèt gegeten hebben om te kunnen genieten van deze sensationele en gewelddadige hardcore thriller. Hoewel ‘genieten’ hier misschien niet het juiste woord is. Walgelijke scènes zijn weliswaar makkelijk te verzinnen; kijk ’s avonds naar het nieuws en de onmenselijke handelingen vliegen om je oren. Maar Mo Hayder zoekt de grenzen hiervan op en weet er mee weg te komen door enerzijds een soms afstandelijke houding en anderzijds continu de aandacht te richten op de (bloed-)rode lijn van het verhaal.

Kortom: een absolute aanrader voor de echte thrillerliefhebber die tegen een stootje kan.

En dan nu: De Behandeling en Tokyo nog even lezen…