Recensie Een fractie van het geheel

Een fractie van het geheel is een pil van meer dan 600 pagina's en de inhoud rechtvaardigt de omvang niet helemaal. Moeilijk om te zeggen wat ik er van vind. Analoog aan de titel: verschillende delen (fracties) zijn spectaculair en las ik zeer geboeid, andere delen zijn wat langdradig en soms begint het eindeloze gefilosofeer te irriteren. Wat voor boek levert dat nou als geheel op? Het eerste deel is sensationeel, het middendeel is saai en overbodig en het laatste deel is onderhoudend. Ik heb tijdens het lezen vaak de associatie met John Irving gehad. Fantasierijk en bloemrijk en onconventioneel waar het gaat om verhaallijnen en gebeurtenissen. Alles kan en zo'n beetje alles gebeurt ook. Het verhaal uit het eerste deel: over 2 broers waarvan 1 de held en de ander schlemiel van Australie wordt, is het uitgangspunt en wordt later op allerlei manieren uitgemolken. Het verhaal is niet na te vertellen en niet samen te vatten en daar waag ik me dan ook niet aan.

Als je van Irving houdt, is de kans groot dat dit boek je aanspreekt maar uiteindelijk haalt Toltz het niet bij de meeste boeken van Irving. Daarvoor is het allemaal teveel, te bloemrijk, te geestig enzovoorts. Er is toch zo'n gezegde over de beperking? Die gaat niet altijd op maar had in dit geval wel iets meer in acht genomen mogen worden. Ik ging me op een gegeven moment storen aan alle metaforen en vergelijkingen. Het is niet een achtbaan, het zijn zo'n beetje alle achtbanen uit Walibi achter elkaar. En dan ben je een ervaring rijker maar ook behoorlijk missselijk.