Daar word je stil van

Als je de aanprijzingen moet geloven die op de omslag van een boek staan, dan is elk boek een topper. Dus neem ik ze maar met een korreltje zout. Maar er zijn boeken waar ze wél kloppen. Dit is er een: Divisadero is fantastisch!
Michael Ondaatje heeft met Divisadero inderdaad 'a complex, mysterious, beautiful novel; one of the great ones...' geschreven. En hiermee citeer ik de jury van Book of the year in Canada (2008). En een ander citaat - nu van een vooraanstaand book reviewer - 'few experiences in contemporary fiction are as sensual and absorbing...'. En het is allemaal wáár; zo zou ik het ook willen zeggen, als ik dat kon.
Onlangs heb ik in een recensie op een ander boek op Dizzie geschreven dat ik het een gemis vond dat ik met geen van de figuren in dat boek kon sympathiseren. Nu is  precies het omgekeerde het geval: ik sympathiseer met álle figuren. En dat is niet het enige: zijn proza is zo mooi, zijn zinnen zijn kunstwerkjes op zich. Ik vond het zo jammer dat het boek uit was; ik zou zo weer helemaal van voorafaan opnieuw willen beginnen. Genieten van al die mooie zinnen. De andere optie is Ondaatje te vragen er nog een vervolg op te schrijven, een stuk aan te breien...