Allende kan meer!

Mijn oren waren gespitst toen ik hoorde dat Isabel Allende een
nieuw boek had geschreven. Het was immers al een tijdje stil rondom
deze wereldberoemde, Chileense schrijfster. Haar laatste boek
dateert al weer uit 2011. De tweede verrassing was dat het een
thriller is, haar eerste. Voor mij reden om het weer eens te
proberen met Allende, bij wie ik eerder toch wat ben afgehaakt door
haar wat zweverige en langdradige romans. De omschrijving op de
kaft sprak me meteen aan. De Rippermoorden in het vroegere Engeland
zijn onderwerp van menig boek en film geweest en blijven en
intrigerend gegeven. En het vleugje esoterie, Allende natuurlijk
niet vreemd, en eigentijdse onderwerpen -van gaming tot de
scheiding van Tom Cruise- geven het verhaal interessante en actuele
elementen. Al bij de start van het boek valt de lezer meteen met
zijn neus in de crimeboter. De eerste moord is een feit en
gruwelijk ook. Daarna neemt Allende een duik in de karakters van de
hoofdpersonen. En dat kan ze. Door Allendes beschrijvingen, zoals
die van het 100-jarige besje Lulu Gardner, (“..als een gedroogde
appel en met de muts en cape van Roodkapje, het puntje van haar
neus leek haar kun te raken.” ) zie je de personages zo in levende
lijve voor je. Daarnaast trakteert ze de lezer op een leuke dosis
ironie en zelfs humor. De spanningslijn in het boek bevat eigenlijk
twee gedeelten en is spannend en verrassend, maar anders dan een
pure thriller. De nadruk blijft toch vooral liggen op de vele
kleurrijke personages, hun leven en hun gevoelens. Dit is meteen
ook het charmante aan het boek. Met Ripper heeft Isabel Allende
laten zien dat zij een ontwikkeling in haar schrijverschap
doormaakt. Haar bekende stijl is onmiskenbaar, maar de
thrillerelementen en plot laten zien dat zij tot meer in staat is
dan dat wat we al van haar kenden.