Joe en ik; elkaar leren kennen…

 
De schrijfster Mireille Geus beschrijft in haar eerste roman een zoektocht van een vader en zijn zoon. Zij wonen samen omdat moeder is opgenomen in een psychiatrische inrichting. Het verhaal wordt, achteraf beschreven door de zoon, Woelie.  Hij beschrijft het verhaal ook maanden later, waardoor er een andere blik ontstaat, immers de eerste emoties zijn dan weggeëbd.  De vorm van de beschrijving is een z.g. ‘opschrijfboek’.  Elk hoofdstuk begint met een cursief stuk tekst, een letterlijke passage uit het opschrijfboek. Vervolgens gaat het hoofdstuk verhalend verder.

Het  verhaal is een reistocht van vader en zoon, letterlijk omdat ze samen een Rail Away tour afleggen, maar meer nog de reistocht naar elkaar. De vader is ernstig ziek en heeft niet lang meer te leven. Hij realiseert zich dat hij en zijn zoon elkaar eigenlijk niet kennen, ondanks dat ze al die jaren met z’n tweeën in huis wonen. In het verhaal leert Woelie ook zichzelf kennen, hij is een jongen in de pubertijd. De perikelen die hiermee samengaan komen aan de orde, zoals de eerste schreden op het pad van sexualiteit. In eerste instantie door verliefdheid op de overbuurvrouw, vervolgens door reactie van zijn lichaam hierop en verdere ontdekking van zijn sexuele leven.

Het boek is heel prettig geschreven en gemakkelijk leesbaar. Het is één van de boeken waarvan je kunt zeggen ‘ik heb het in één ruk uitgelezen’. Maar toch is het thema niet de minste, integendeel zelfs.  De conclusie waarmee het boek aanvangt ‘een nieuwe ontdekking gebeurt met nieuwe ogen’ is hier zeer op z’n plaats. Het boek is een zeer warme en grote aanrader.