Recensie Donderdagskind

Na de tientallen boeken over het Duitse gruwelthema van Holocaust en Jodenvervolgingen die ik de laatste jaren kon lezen, stond ik wel wat sceptisch om nog maar eens op hetzelfde item door te gaan. Alison Pick heeft het bijzonder goed aangepakt door vooral de intermenselijke verhoudingen in het gezin Bauer enerzijds en hun plaats in de Tsjechische nabuurschap te analyseren. Van de hoogste sporten op de sociale ladder glijden de Bauer af naar de allerlaagste treden in doffe, vooral morele ellende en de uiteindelijke catastrofe. Huiveringwekkend is de plaats van Ernst, vriend des huizes, die zich ontpopt tot een laaghartige inhalige verrader. Het historisch gegeven omtrent de Kindertransporten, een organisatie om kinderen uit de bezette zone van Sudetenland naar een gastvrij gezin in Engeland te brengen is voor de onwetende lezer een boeiend fragment. De beschrijving van het transport zelf met de deerniswekkende lotgevallen van de zesjarige Pepik, komt zeer onrealistisch over… van een eerder zwak en doodziek broekventje begint hij zich tijdens de reis te stoer te gedragen om geloofwaardig te zijn.
De “bekentenis” vanwege auteur Alison Pick dat ze in wezen een verhaal heeft gebracht door waargebeurde feiten door bestaande personen beleefd, te mixen en in een plausibel historisch perspectief te plaatsen, is verhelderend en geeft de lezer een idee hoe een journaliste uit een research van jaren een sterke roman kan distilleren.
Donderdagskind (Far to go = als titel veel sprekender!) is inderdaad geen boek om vrolijk bij te blijven, maar verdient zeker een plaats op uw boekenplank als “nog te lezen”.