Door alle tegenstrijdige recensies stond ik eerder sceptisch tegenover dit boek, maar al vanaf het eerste hoofdstuk voelde ik dat het wel goed zat.
De auteur heeft een vlotte pen en beschrijft op meeslepende wijze de gebeurtenissen in een Vlaams dorp in de najaren van WOI. Het boek deed ook mij denken aan De Indiase bruid van Karen Fossum, zodat ik de vergelijking die Gerd maakt met Fossum wel terecht vind.
Net als bij sommige van Fossums werken, vond ik het thrillerniveau dan weer eerder laag, reden waarom ik 'maar' drie sterren gaf (al is dit niet slecht, natuurlijk).
Dit boek is in mijn ogen veel eerder een dorpskroniek dan een thriller. Maar gelet op de 'thriller'-prijzen die Johanna Spaey voor dit boek kreeg, heb ik op dit punt wellicht een afwijkende mening.
Slotsom: dit is een prima boek, maar het kreeg ten onrechte de stempel literaire 'thriller' mee.