Ingetogen en puur

Ingetogen, puur, en meeslepend. Dat zijn de woorden die ik wil gebruiken om dit boek te omschrijven.

Een oorlogsroman, verteld vanuit de ik-persoon; deze persoon is Stella , een 17-jarige Britse, die voor haar pianostudies in Wenen terechtkomt, en verblijft bij de familie Krause, kennissen van haar moeder. Het is 1937, en in Duitsland boekt Hitler grote triomfen ... de sfeer van het uitbundige en sympathieke Wenen verandert stilaan, en Stella ondervindt dat Oostenrijk onder druk komt te staan, het leven wordt grimmiger.

De familie Krause blijkt zo haar geheimen te hebben, de Joodse vriend van Stella begint schrik te krijgen, en Stella zelf komt in gewetensconflict.Wat de toekomst in petto heeft, wordt stilaan een groot vraagteken ...

Dit is een zeer mooi verteld verhaal, zonder opsmuk of poespas, recht naar het hart. De lezer krijgt dadelijk sympathie voor de jonge, naïeve, goedgelovige Stella, die van iedereen het goede wil zien. Aangrijpend ook, want we weten allemaal hoe het verderging na 1937...

En voor mij zeker een mooie leeservaring, omdat het over een pianiste gaat, en er best wel veel muziek in het boek zit.