klein, intiem, maar weinig vuurwerk..

Verwacht geen roman met bijzonder veel spanning, maar een zacht kabbelend, gemoedelijk, intiem boek over een familie die samenkomt als dochter/zus/moeder/vriendin Mia 'Rabbit' Hayes wordt getroffen door terminale kanker en het einde van haar leven nadert. Ze heeft uiteindelijk nog maar negen dagen te gaan, opgenomen in een verpleeghuis voor terminale patiënten, omringd door haar liefdevolle naasten. Moeder Molly, vader Jack, zus Grace, broer Davey en dochter Juliet en de rest proberen ieder op hun manier met het naderende verlies om te gaan. McPartlin werkt haar personages vooral uit door ze te typeren door hoe ze zich uitdrukken. Molly is daarbij het meest in het oog springend, zij raakt je met haar grofheid en tegelijkertijd mildheid recht in het hart. Er wordt wat afgehuild in het boek. McPartlin is kennelijk niet echt bekend met het principe 'show, don't tell'. Desondanks brengt ze het verhaal alsof je er zelf bij bent en dat is knap. Je reist mee van heden naar verleden en langzaam ontvouwen zich de verhoudingen tussen de verschillende personages. Soms reageren zij net wat te voorbeeldig en hoopte ik stiekem op wat vuurwerk, dat vervolgens uitbleef en mij iets teleurstelde. Geen spannende roman dus, maar wel klein, pakkend en lief.